بررسی رابطه فضای امنیت روانی و آوای کارکنان و تاثیر آنها بر خطاهای پزشکی و رویدادهای اجتناب پذیر در تیم های درمانی

هدف این مقاله ، بررسی رابطه فضای امنیت روانی و آوای کارکنان و شناسایی علل وجود یا کمبود چنین فضایی در محیط های بیمارستانی است . با توجه به مرور ادبیات صورت گرفته ، این موضوع به دلیل تاثیرگذاری آوای کارکنان بر خطاهای پزشکی و رویدادهای اجتنابپذیر در تیم های درمانی مورد بررسی قرار گرفته است . این پژوهش ، مطالعه ای بر روی ۱۰۴ نفر از پرستاران و سرپرستاران در ۱۰ کادر درمانی بیمارستانهای شهرستان آمل انجام داده است . در گام اول از طریق پرسشنامه های طراحی شده در زمینه امنیت روانی و آوای کارکنان، رابطه این دو متغیر و سطح آنها در بیمارستانهای شهرستان آمل مورد بررسی قرار گرفت . در گام دوم با سرپرستاران کادرهای درمانی مذکور به منظور شناسایی علل نتایج به دست آمده مصاحبه به عمل آمد. مطابق با یافته های تحقیق در گام اول، وجود رابطه مثبت میان امنیت روانی و آوای کارکنان تایید گردید؛ در گام دوم، ابتدا تکنیک های مورد استفاده در واحدهای دارای فضای امنیت روانی بالا و آوای مطلوب کارکنان، از طریق تحلیل مصاحبه ها استخراج شده و در انتها پیشنهاداتی برای واحدهای دچار مشکل در این زمینه به منظور انجام مداخله در پژوهش های آتی ارائه گردیده است .

کلیدواژه ها:

آوای کارکنان ، امنیت روانی ، بیمارستان ، اظهار نظر ، پرستاران