ارزیابی تنوع زمین شناختی با استفاده از یک روش کمی کیفی (مطالعه موردی: استان لرستان)

گوناگونی های موجود بر روی کره زمین به دو دسته تنوع زمین شناختی و تنوع زیستی تقسیم می شود. در واقع ژئومورفودایورسیتی،پدودایورسیتی، لیتودایورسیتی و هیدروژئودایورسیتی از مهمترین عناصر ژئودایورسیتی محسوب می شوند که وجود آنان در یک محیط موجبفراهم آوری امکانات خدماتی و ارزشی می شود؛ از این رو باید از این مکان ها حفاظت زمین شناختی انجام شود. مهمترین گام در تحقق این امرارزیابی ژئودایورستی با استفاده از روش های کمی- کیفی است که خروجی های حاصل از آن، ابزاری کارآمد در دست مدیران و فعالین حفاظت زمین شناختی می باشد. در این میان استان لرستان به دلیل داشتن تنوع های زمین شناختی و ژئومورفولوژیکی بالا مستعد ارزیابی کمیژئودایورسیتی است که با استفاده از یک شاخص کیفی کمی معرفی شده توسط فراندو و همکاران (۲۰۲۱) که منطبق بر فرآیند تحلیل سلسلهمراتبی و استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی می باشد، مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان دهنده وجود ژئودایورسیتی بالا در غرب (کانیونشیرز)، جنوب غرب (تنگ ملاوی تا کانیون خزینه) و مناطق شرقی استان لرستان (اشترانکوه و مجموعه های چین خورده سپیدشت) است.

کلیدواژه ها:

ژئودایورسیتی ، ژئومورفودایورسیتی ، مدیریت زمین شناختی ، حفاظت زمین شناختی