حقوق کودک و حمایت دولت

حق سلامت و حق های مرتبط با آن در بیشتر قانون های اساسی کشورهای توسعه یافته مورد شناسایی قرار گرفته است. بار کردن عنوان حق در مورد سلامت و به دنبال آن بار کردن تعهداتی بر دوش دولت ها. مطابق اسناد مختلف حقوق بشر از جمله ماده ۱۲ میثاق حقوق اقتصادی. اجتماعی وفرهنگی و ماده ۶ و ۲۴ کنوانسیون حقوق کودک، دولت ها را با تعهداتی مواجه می سازد که مانند دیگر تعهدات حقوق بشری ماهیتی متفاوت از دیگر تعهدات دارد. دراین قلمرو همه دولت ها پذیرفته اند که حتی اگر نقض این حقوق در ظاهر به آنان زیانی نرساند، رعایت این نظم حقوقی جدید به صلاح آنهاست. به هر حال حق بر سلامت هم حقی مستقل و هم شرط لازم بهره مندی از اکثر حق های بشری از جمله حق حیات، می باشد. این حق هرچند به لحاظ مفهوم و محتوا دارای ابهام و پیچیدگی هایی است، موجد تکالیفی بر دوش دولت ها در جهت رفع موانع برخورداری افراد از این حق، حمایت از افراد در برابر اشخاص ثالثی که به این حق تجاوز می کنند و ایجاد زمینه های لازم برای بهره مند شدن افراد از آن می باشد .بنابراین سه بعد رعایت، حمایت و ایفا در تعهدات در قبال حق سلامت وجود دارد.در اعلامیه حقوق کودک ژنو ۱۹۲۴ بیان شده و در ۲۰ نوامبر ۱۹۵۹ در اعلامیه حقوق کودک مجمع عمومی به تصویب رسیده، و همچنین در اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی(خصوصا در مواد ۲۳ و ۲۴) میثاق بین المللی حقوق اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی(خصوصا در ماده ۱۰) و در اسناد و احکام سازمان های تخصصی و سازمان های بین المللی مربوط به رفاه و سلامت کودکان به رسمیت شناخته شده است.

کلیدواژه ها:

دولت ، حقوق ، کودک ، کنوانسیون حقوق کودک ، حقوق بشر