تاثیر روش سنتز شیشه زیست فعال بر جریان یابی و پایداری ساختاری خمیرهای تزریق پذیر تهیه شده از آن

هدف از این پروژه، بررسی اثر روش سنتز پودر شیشه زیست­فعال بر خصوصیات جریان یابی و پایداری ساختاری خمیرهای تهیه شده از آن می باشد. سنتز شیشه زیست­ فعال ۴۵S۵ به روش ذوبی و سل-ژل صورت گرفت. خصوصیات رئولوژیکی، تزریق­ پذیری، مقاومت به آب شوئی و رفتار تشکیل رسوب کلسیم ­فسفاتی در محیط شبیه سازی­شده بدن بعد از ۲۱ روز، با بهره گیری از روش های طیف سنجی جذب نوری، طیف سنجی گسیل اتمی و برانگیختگی به کمک پلاسما و میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد بررسی قرار گرفت و درنهایت آزمون سمیت سلولی و بررسی وابستگی آن به غلظت یون های رهایش ­یافته از خمیرهای مختلف انجام شد. پودر شیشه زیست­ فعال تهیه شده به ­روش ذوبی، غیر­متخلخل با اندازه سطح­ ویژه حدود ۳ مترمربع بر گرم بود؛ درصورتی که پودر تهیه شده به روش سل-ژل، متخلخل و اندازه سطح ­ویژه آن، حدود ۱۲ مترمربع بر گرم بود. در خمیر تهیه شده با شیشه سل-ژل مقدار تنش تسلیم، ویسکوزیته و تیکسوتروپی نسبت به نمونه تهیه شده به ­روش ذوبی بیشتر بود، همچنین نیروی تزریق حدود ۵ برابر افزایش یافت. استفاده از شیشه سل-ژل منجر به تشکیل خمیرهایی با مقاومت آب شوئی کمتر شد؛ به طوری که سرعت انحلال و رهایش یون ها از خمیر حاوی شیشه سل-ژل بیشتر از نمونه مشابه با شیشه ذوبی بود. افزایش سطح­ویژه پودر منجر به تشکیل سریع تر لایه آپاتیتی روی سطح نمونه ها شد؛ اما میزان تکثیر سلولی به­دلیل بالا بودن غلظت یون ها در محیط، کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

شیشه زیست فعال ، روش ذوبی ، سل-ژل ، رئولوژی ، آب شوئی