ارزیابی آزمایشگاهی وصله های پلی آمید برای میلگردها

فولاد ساختمانی محصول گران بهایی است که مصرف بهینه آن موجب حفظ ذخایر با ارزش آهن برای نسل های آینده و همچنین کاهش آلودگی های حاصل از تولید، می شود. به علت محدودیت طول میلگرد های موجود در بازار و هم چنین به خاطر جلوگیری از دو ریز آن ها اغلب مجبور به استفاده از وصله میگرد می شویم. یکی از وصله های رایج در ساختمان های بتنی وصله پوشش می باشد که به علت طول همپوشانی میلگردها در این نوع وصله مقدار زیادی فولاد مصرف می شود. یکی از راهکارهای مصرف بهینه آرماتور در ساختمان های بتن ارمه، استفاده از وصله پلی امید به جای وصله پوششی می باشد. لوله پلی آمید یکی از محصولات پلیمری است که دارای مقاومت کششی بسیار بالا در برابر پارگی و همچنین دارای نیروی تراکم بالائی می باشد. هدف از این پژوهش ارزیابی وصله های پلی امید برای میلگردهای فولادی بود که برای این منظور دو میلگرد با قطر ۱۴ به کمک پلی آمید و به روش رزوه کردن وصله شد. پس از آزمایش کشش، گسیختگی از ناحیه رزوه برای هر دو حالت رخ داد. از این مکانیزم شکست می توان نتیجه گرفت که مقاوم سازی وصله و روش ایجاد پیوستگی مناسب بئده اما روش رزوه کردن باید به صورتی انجام گیرد که کمترین مقدار کاهش صخامت میلگرد اتفاق افتد که روش هایی مثل رولینگ و یا upset می تواند این مشکل را حل کند.

کلیدواژه ها:

وصله ، پلیمر ، پلی آمید ، مقاومت کششی ، مقاومت پیوستگی