آفت کش ها بر علیه کرمهای خاکی : پاسخ های بیومارکری

کرمهای خاکی (Earthworms) از جمله موجودات زنده مهم در خاک بوده که با تبدیل مواد آلی ناپایدار مثل فضولات حیوانی و بقایای گیاهان و نیز مواد آلی دوریز صنعتی به ورمی کست (طلای سیاه) که غنی از مواد مغذی است در افزایش و حفظ ارزش غذایی خاک وارد عمل می شوند. استفاده از آفت کش ها (Pesticides) در کشاورزی به منظور محافظت از محصولات کشاورزی در مقابل هجوم حشرات علف های هرز و بیماریهای ناشی از عفونت باکتریایی و قارچی در طی دوران رشد و نیز حفاظت از مواد غذایی در انبارها است . تقریبا ۴۵ درصد از تولید سالانه مواد غذایی در دنیا توسط آفات از بین می رود بنابراین کنترل آفات به کمک آفت کش ها منجر به افزایش بازده محصولات غذایی می شود. آفت کش ها شامل سه گروه اصلی حشره کش ها علف کش ها و قارچکش ها و برخی از ترکیبات دیگر هستند. مصرف سالانه این سموم تا سال ۲۰۱۹ به حدود ۱۹/۴ میلیون تن رسیده است . استفاده روزافزون از آفت کش ها موجب بروز برخی آسیب ها و اختلالات در فلور (Flora) و فون (Fauna) موجود در خاکها شده است . این سموم در واقع از مواد سنتتیک بوده که به کمک آبرفت ها (Runoff) از محل استفاده دور شده و به ساختار خاک در نواحی دیگر وارد می گردند. در هر حال علی رغم مزایای استفاده از آفت کش ها ممکن است این سموم واجد اثرات آسیب رسان به محیط زیست و اثرات سمی بر موجودات زنده غیرهدف مثل کرمهای خاکی باشند. کرمهای خاکی برای تست های استاندارد در ارزیابی سمیت مواد (Toxicity tests) در محیط استفاده شده و به طور گسترده در ارزیابی تاثیرات محیطی آفت کش ها نیز مورد استفاده قرار می گیرند. در این مقاله مروری کوتاه استفاده از تست های سمیت و کاربرد بیومارکرهای (Biomarkers) سلولی - مولکولی در ارزیابی اثرات پاتوفیزیولوژیکی آفت کش ها بر کرمهای خاکی مورد بحث قرار گرفته است .