زمینه و هدف ابتلا به
کووید-۱۹ پیامدهای روان شناختی و اجتماعی زیادی را برای مردم جهان به ویژه کادر درمانی بیمارستان ها ایجاد کرده است که اگر به آن ها توجه نشود، پیامدهای جبران ناپذیری را به وجود می آورد. تمامی این عوامل باعث شد تا پژوهش حاضر به بررسی و مقایسه استرس پس از ضربه،
فرسودگی شغلی و
پریشانی روان شناختی در
پرستاران با و بدون ابتلا به
کووید-۱۹ بپردازد.
روش بررسی روش این پژوهش توصیفی از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل تمامی
پرستاران زن و مرد بیمارستان های غیردولتی شهر تهران در مرداد تا مهرماه سال ۱۴۰۰ بود. ۲۲۰ پرستار (۱۱۰ پرستار بدون ابتلا به
کووید-۱۹ و ۱۱۰ پرستار با ابتلا به کووید-۱۹) به صورت داوطلبانه از طریق فراخوان اینترنتی (واتساپ و اینستاگرام) در پژوهش شرکت کردند.
پرستاران به پرسش نامه های استرس پس از ضربه،
فرسودگی شغلی و
پریشانی روان شناختی پاسخ دادند. پرسش نامه ها عبارت بودند از مقیاس می سی سی پی برای اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، پرسش نامه
فرسودگی شغلی مزلاچ و مقیاس افسردگی، اضطراب، استرس بود. درانتها تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیره و تک متغیره با نسخه ۱۶ نرم افزار SPSS انجام شد.
یافته ها نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که بین ۲ گروه تفاوت معنا داری (۰/۰۵>P) ازنظر استرس پس از ضربه،
فرسودگی شغلی و
پریشانی روان شناختی وجود دارد. پرستارانی که مبتلا به
کووید-۱۹ شده بودند، نمرات بیشتری در استرس پس از ضربه (P<۰/۰۰۱ و F=۹۶/۳۸)، خستگی عاطفی (P<۰/۰۰۱ و F=۱۲/۴۵)، مسخ شخصیت (P<۰/۰۰۱ و F=۱۵/۴۹)، افسردگی (P<۰/۰۰۱ و F=۹۲/۹۷)، اضطراب (P<۰/۰۰۱ و F=۳۷/۹۴) و استرس (P<۰/۰۰۱ و F=۴۷/۶) کسب کردند. همچنین پرستارانی که مبتلا به
کووید-۱۹ نشده بودند، نمرات بیشتری در کفایت شخصی کسب کردند.
نتیجه گیری درمجموع یافته های پژوهش حاضر نشان داد پرستارانی که سابقه ابتلا به
کووید-۱۹ داشتند، در مقایسه با سایر
پرستاران ازنظر سلامت روان شناختی در وضعیت خوبی قرار نداشتند. در تبیین این نتایج می توان گفت افرادی که یک بار سابقه ابتلا به
کووید-۱۹ داشتند، به علت اینکه ازنظر جسمانی، شناختی و اجتماعی شرایطی را تجربه کردند که پیش از این با آن روبه رو نشده بودند، به همین دلیل باید اقداماتی در جهت شناسایی و ارائه درمان های روان شناختی برای ارتقای سلامت روانی
پرستاران آسیب پذیر اتخاذ کرد.