مقایسه توالی های چینه شناسی کرتاسه میانی حاشیه خلیج فارس

بررسی تغییرات تدریجی و تکامل حوضه های رسوبی در اکتشافات نفتی بسیار مهم است . با توجه به اهمیت سازند سروک در حوضه خلیج فارس سعی شد در این مقاله به بررسی روند تغییرات آن و معادل های همزمان در کشورهای همجوار پرداخته شود. بدین منظور چاه شماره یک هامان در شمال غرب خلیج فارس با چاههای راکی (جنوب عراق )، صفانیا (شمال عربستان) و F (شمال کویت ) مقایسه شده است . ضخامت سازند سروک در چاه هامان ۵۹۲ متر بوده و مطالعه لیتولوژی و فسیل شناسی نشان دهنده شباهت زیاد (لیتولوژی و فونای غالب ) آن با چاه راکی و جنوب عراق است . وجود ماسه سنگ و شیل در طبقات زیرین سازند مادود در میادین جنوب کویت و صفانیا در عربستان و آهک در بخش های شمالی میادین کویت ( چاه (F و خلیج فارس بیانگر سیستم دلتایی بورگان بالایی است . در اواخر آلبین با بالا آمدن سطح نسبی آب دریا به مرور لایه های آهکی در بین لایه های شیلی تشکیل شدند (میدان صفانیا). در این زمان در بخش های شمالی و دورتر از دلتا (چاههای F و هامان) با بالا آمدن آب دریا در بیشترین میزان، سازند/ عضو مادود رخساره کاملا آهکی پیدا کرد. بازه زمانی سنومانین با گسترش یک حوضه اینتراشلفی در داخل پلت فرم کربناته صفحه عربی مشخص می شود. واحدهای سیلیسی -آواری (شیل وارا و احمدی ) در این زمان گسترش کمتری داشتند. این امر می تواند در ارتباط با افت سطح آب و همزمان با دوره های آب و هوای مرطوب باشد. گسترش کم رسوبات دلتایی وارا موجب شد، این واحد سنگی در چاه های هامان و راکی به آهک تبدیل شده و از سازند احمدی قابل تفکیک نباشد. همچنین براساس داده های لرزه ای ، پتروفیزیکی و مطالعات زمین شناسی سروک بالایی ، احتمالا معادل رومیله و میشریف در نظر گرفته می شود. با توجه به وجود سیلت در بخش های شیلی چاه هامان می توان شیل های سازند سروک را به بخش جلوی دلتا و نواحی کم عمق دریا مربوط دانست .

کلیدواژه ها:

سازند سروک ، شمال غرب خلیج فارس ، چاه هامان ، میشریف ، شیل احمدی .