بهینه سازی تولید و اصلاح خصوصیات سطحی غشاء نانوفیبری پلی سولفون ابگریز

هدف از تحقیق حاضر، مدل­سازی و بهینه­سازی پارامترهای دستگاه الکتروریسی برای تولید غشاء نانوالیافی با کاربرد در سیستم­های غشایی از پلیمر پلی­سولفون (PSF) با استفاده از روش سطح پاسخ می­باشد. برای این منظور، تاثیر ولتاژ (۱۸-۱۲ کیلو ولت)، سرعت جریان محلول پلیمری (۶/۰–۳/۰ میلی­لیتر در ساعت) و فاصله بین سوزن و جمع کننده (۵/۱۷-۵/۱۰ سانتی­متر) و اثر سورفکتانت غیر یونی Triton x-۱۰۰ (TR-۱۰۰) بر مورفولوژی و ساختار غشاء نانوالیافی مورد بررسی قرار گرفت. شرایط بهینه برای تولید نانوالیاف به این صورت می­باشد: ولتاژ اعمال شده ۳۱/۱۶ کیلوولت، سرعت جریان محلول پلیمری ۳۹/۰ میلی­لیتر در ساعت و فاصله الکتروریسی ۴۵/۱۵ سانتی­متر. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) نشان داد با افزودن سورفکتانت، قطر نانوالیاف حدود ۲۰ درصد کاهش یافته و خواص مورفولوژیکی نانوالیاف بهبود یافته و نانوالیاف یکدست و همگن تولید گردیده است. زاویه تماس غشاءهای نانوالیافی مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج بیانگر آبگریز بودن هر دو غشاء (PSF و PSF/TR-۱۰۰) می­باشد.

کلیدواژه ها:

الکتروریسی ، غشاء نانوالیافی ، سورفکتانت ، پلی سولفون