زندگی جدید مصالح ساختمانی ،بازیافت ، استفاده مجدد و بازیابی

ساختمانها در طول حیات خود توسط مجموعه ای از فعالیت های انسانی و فرآیندهای طبیعی مرتبط ، بر محیط زیست تاثیر می گذارند ودر مراحل مختلف آن نمود پیدا می کنند به طوریکه سالانه میلیاردها تن مواد خام جهت تولید مصالح ساختمانی و محصولات وابسته در سراسر جهان استفاده می گردد .افزایش جمعیت و نیاز روزافزون به مواد و انرژی ، صنعت ساختمان سازی را با چالش های جدیدی روبرو ساخته است . با توجه به پیشرفتهای تکنولوژیکی وفرهنگی صورت گرفته در سالهای اخیر، صنعت ساختمان سازی به دنبال روشهایی جهت استفاده معقول از منابع طبیعی و مدیریت هدفمند ساختمان سازی می باشد تا با حفظ منابع طبیعی وکاهش مصرف انرژی های فسیلی باعث بهبود کیفیت محیطی گردد. بازیافت مصالح ساختمانی راهکار جدیدی است که سهم نخاله های ساختمانی را در محل دفن زباله کاهش می دهد . با بروز بحران نفت در دهه هفتاد وکاهش منابع انرژی ، ایده توسعه پایدار اولین بار در دهه هشتاد در کمسیون جهانی محیط زیست وتوسعه با مفهوم رفع نیازهای فعلی توسعه ، بدون وارد آمدن صدمه به منافع اجتماعی - اقتصادی بشر در آینده مطرح گردید. در این راستا اصول طراحی پایدار به منظور تحقق این اهداف پیشنهاد گردید و معماری پایدار بر خلق یک محیط سالم بر پایه بهره مندی از منابع و اصول اکولوژیکی اهتمام ورزید تا با استفاده معقول و منطقی از منابع طبیعی ومدیریت صحیح بر ساخت وساز به کاهش مصرف و حفاظت از منابع تجدید ناپذیر و ارتقا کیفی زیست محیطی کمک کند روش تحقیق براساس هدف کاربردی توصیفی ,علی ,همبستگی و از لحاظ گردآوری اطلاعات ، مطالعات کتابخانه ای و بازدید های میدانی است .مطالعه کتاب و مقاالت اخیر، بررسی روشها و تاثیرات این موضوع روی سایر جنبه ها که اکثرا زیست محیطی و اقتصادی بودند. در این پژوهش به بررسی برخی از ضایعاتی پرداخته شده است که محصول فرآیندهای صنعتی و دارای قابلیتهای فیزیکی و شیمیایی بیشماری بوده و می توانند پس از بازیافت مورد استفاده مجدد قرارگیرند اما در اثر کم توجهی به پتانسیل های نهفته آنها، به محل دفن زباله منتقل می شوند.

کلیدواژه ها:

نخاله های ساختمانی ، مواد بازیافتی ، بازیافت مواد ، معماری پایدار