ارزیابی تاب آوری جوامع محلی در اکوسیستم های بیابانی مطالعه موردی (پروژه ترسیب کربن گلچشمه محلات)

در اکوسیستم های بیابانی پایداری از اهمیت بالایی برخوردار است و بیشتر تحت تاثیر تنش های مستقیم و غیرمستقیم و غیرقابل پیش بینی قرار دارد. مدیریت پایدار اکوسیستم های مناطق خشک و نیز مدیریت خطرات خشکسالی که اغلب در این مناطق اتفاق می افتد، تا حد زیادی به قابلیت تاب آوری و نحوه مدیریت آن وابسته است. این پژوهش با هدف ارزیابی تاثیر عوامل اجتماعی، اقتصادی، اکولوژیکی و نهادی بر تاب آوری اکوسیستم در منطقه گلچشمه محلات استان مرکزی انجام شد. برای این منظور، با بررسی منابع و جمع آوری نظر کارشناسان و مصاحبه حضوری با مردم محلی اقدام به تهیه کاربرگ و طبقه بندی آن ها به عنوان ابزاری برای انداره گیری شد. در ادامه، با روش تحلیل لجستیک داده ها آنالیز و با محاسبه الفای کرونباخ پایایی پرسش نامه تایید شد. مقدار روایی پرسش نامه نیز مورد تایید قرارگرفت. نتایج آزمون نرمال بودن داده های پرسش نامه در نمایه های اقتصادی، اجتماعی، نهادی و اکولوژیکی نشان داد که داده های پرسش نامه دارای توزیع نرمال هستند. نتایج بدست آمده از آزمون t نشان داد که عوامل موثر در تاب آوری در حد بالاتر از متوسط ارزیابی شد و مشخص گردید که کلیه عوامل نقش موثری در تاب آوری دارند. نتایج تحقیق نشان داد که پارامتر اجتماعی با داشتن ضریب ۸۵/۰ تاثیرگذارترین عامل در تاب آوری منطقه مورد مطالعه است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، اجتماعی ، احیای بیابان ، اقتصادی ، توسعه پایدار ، جوامع محلی