جایگاه حیاط در فضاهای سکونتی (نمونه موردی : خانه های اردبیل )

به اعتقاد صاحبنظران، با روند رو به رشد آپارتمان نشینی امروزه بخش عمدهای از تعاریف فضاها در مسکن معاصر تقلیل یافته و خانه بیش تر تبدیل به خوابگاه شده است . هدف این پژوهش ، مطالعه ی گونه های مختلف مسکن نقش و جایگاه آن در معماری فضاهای سکونتی شهر اردبیل می باشد که امروزه با توجه به گسترش آپارتمان نشینی ، این نوع طراحی ها نتوانسته جوابگوی نیازهای ساکنان و تامین فضای باز برای هر واحد به صورت خصوصی و عمومی برای کل ساختمان جهت تعامل و جواب به نیازهای زیستی و معنوی ساکنان باشد. چرا که فضای باز علاوه بر تاثیر روی بعد معنایی ، بر روی بعد کالبدی و عملکردی خانه ها تاثیر بگذراد و حیات و آسایش ساکنان و کاربران را برآورده سازد. و از طرفی در واحدهای مسکونی معاصر، عرصه های عمومی و خصوصی و سلسله مراتب ورود به خانه به صورت تعریف شده نبوده و توجهی به عملکرد و تعریف فضاها نشده است .

کلیدواژه ها:

مسکن ، فضاهای سکونتی ، حیاط ، جایگاه ، اردبیل .