تحلیل جامعه شناختی بوردیویی بر شخصیت پردازی در سینمای ایران

فیلم گوزنها و کندو، دو اثر سینمایی پیش از انقلاب اسلامی، نشانه هایی از سینمای موج نو را دارند. این دو فیلم توانستند در فضای ذهنیت اجتماعی کنشگران روزمره تاثیر متفاوتی بگذارند. در این پژوهش، با تکیه بر نظریه ساختاربندی بوردیو، سعی شده است سبک روایی دو فیلم گوزنها و کندو، با نگاه به سوژه های مطرح شده در فیلم، بررسی شود. نتایج این بررسی نشان می دهد کنشگر اجتماعی، به رغم اینکه تحت تاثیر ساختارها به زوال کشیده میشود و از متن به حاشیه پرتاب میشود، بزنگاه ها یا پرسوناژهای سمپاتیک دوم می تواند به کنشگر آسیبدیده در میدان اجتماعی کمک کند تا علیه نظم زمانه اش برخیزد و از جایگاه طبقاتی و منزلتی خویش فراتر رود. شخصیت های این دو فیلم بیانگر آناند که سوژه میتواند از حدود ایدئولوژیک زمان و مکان خویش بگذرد و تحت تاثیر دگردیسی روحی به مقاومت در مقابل ارزش ها و هنجارهای رایج دست بزند و، با معناگریزی از سطوح ارزشی جامعه، به معنادهی ساختارها اقدام کند و عاملیت خویش را از طریق همین طغیان علیه نظام اجتماعی ثابت کند.

کلیدواژه ها:

پیر بوردیو ، سرمایه ، عادتواره ، قرائت مناقشه برانگیز ، منش ، میدان