تبیین مدل تاب آوری بر اساس هدفمندی زندگی و کیفیت روابط با میانجی گری سلامت معنوی در مواجهه با شرایط فشار روانی ناشی از کووید-۱۹

پژوهش حاضر با هدف تبیین مدل تاب آوری بر اساس هدفمندی زندگی و کیفیت روابط با میانجی گری سلامت معنوی در مواجهه با شرایط فشار روانی ناشی از بیماری کووید-۱۹ انجام شد. مطالعه حاضر ازنظر هدف کاربردی است و نحوه گردآوری داده ها همبستگی از نوع توصیفی بود. جامعه آماری پژوهش اعضای خانواده مبتلایان به بیماری کووید-۱۹ که در شهر تهران سکونت داشتند، بود. نمونه پژوهش۳۰۰ نفر از اعضای خانواده های مبتلایان به بیماری کووید-۱۹ بود که از طریق نمونه گیری در دسترس و روش اینترنتی در پژوهش شرکت کردند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه هدف در زندگی ماهولیک و کرامباف (۱۹۶۹)، پرسشنامه کیفیت روابط پیرس و همکاران (۱۹۹۱)، پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) و پرسشنامه سلامت معنوی پولوتزین و الیسون (۱۹۸۲) بود. داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر از طریق نرم افزارهای SPSS و AMOS تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد که اثر مستقیم هدفمندی در زندگی (۰۱/۰>P) و اثر غیرمستقیم آن به واسطه سلامت معنوی (۰۰۵/۰>P) بر تاب آوری معنادار است. همچنین نتایج نشان می دهد که اثرات غیرمستقیم حمایت اجتماعی (۰۴/۰>P) و تعارض بین فردی (۰۰۶/۰>P) بر تاب آوری به واسطه سلامت معنوی معنادار است. براین اساس، سلامت معنوی می تواند نقش میانجی میان هدفمندی در زندگی و حمایت اجتماعی و تعارض بین فردی بر تاب آوری در مواجهه با فشار روانی داشته باشد و تاب آوری را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، هدفمندی ، کیفیت روابط ، سلامت معنوی ، کووید-۱۹