مقایسه روش های رگرسیونی چاو و استوکاستیک در برآورد دبی حداکثر سالیانه (مطالعه موردی: منطقه البرز مرکزی)

به منظور بررسی دقت روشهای رگرسیونی چاو و استوکاستیک برای برآورد دبی حداکثر سالیانه در منطقه البرز مرکزی با استفاده از آمار دبی های حداکثر روزانه اقدام به بازسازی دبی های حداکثر سالیانه شد. در این تحقیق از روش همبستگی برای بازسازی دبی های حداکثر سالیانه استفاده شد. پس از بررسی و تکمیل آمار، داده های ۲۳ ایستگاه هیدرومتری موجود در منطقه با طول دوره آماری مشترک ۲۰ ساله برای بررسی و تجزیه و تحلیل انتخاب شدند. روش بررسی به این ترتیب بود که داده های هر ایستگاه به سری های آماری ۱۰، ۱۵ و ۲۰ ساله تقسیم شدند که در مجموع ۴۱۴ سری آماری برای کل منطقه به دست آمدند. برای به دست آوردن بهترین توزیع آماری برای داده های موجود از نرم افزار ۱HYFA استفاده و از روی بهترین توزیع آماری به دست آمده دبی های حداکثر در دوره بازگشت های ۲، ۵، ۱۰، ۱۵، ۲۰، ۲۵، ۳۰، ۵۰، ۱۰۰، ۵۰۰، ۱۰۰۰ ساله به دست آمدند. با استفاده از روش های رگرسیونی چاو و استوکاستیک هم در هر سری آماری دبی های با دوره بازگشت های مذکور به دست آمدند سپس نتایج این روش ها با استفاده از شاخص های آماری میانگین مربعات خطا ۲(MSE) و میانگین قدر مطلق خطا ۳(MBE) با نتایج توزیع های آماری مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان می داد که روش رگرسیونی چاو (گمبل اصلاح شده توسط چاو) در بیشتر دوره بازگشت های مورد بررسی نسبت به روش استوکاستیک برای برآورد دبی حداکثر سالیانه در البرز مرکزی روش بهتری می باشد. همچنین مقایسه برآوردهای روش های مورد مطالعه با توزیع های آماری برازش یافته به داده ها با استفاده از آزمون تجزیه واریانس و در سطح ۵ درصد تفاوت معنی داری را نشان ندادند.

کلیدواژه ها:

حداکثر دبی سالیانه ، روش رگرسیونی چاو ، روش استوکاستیک ، سری های زمانی ، منطقه البرزمرکزی