بررسی سواد سلامت دهان با استفاده از پرسشنامه Oral Health Literacy-Adult Questionnaire و ارتباط آن با شاخص های کلینیکی و رفتارهای سلامت دهان در بیماران مراجعه کننده به دندانپزشکی

مقدمه: سواد سلامت دهان به عنوان عامل تعیین کننده جدید سلامت مطرح می باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی سواد سلامت دهان و ارتباط آن با وضعیت کلینیکی و رفتارهای سلامت دهان در بزرگسالان  مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان بود.  مواد و روش ها: مطالعه مقطعی حاضر در سال ۱۳۹۴، با شیوه نمونه­گیری آسان بر روی بیماران  داوطلبی که برای اولین بار به دانشکده دندانپزشکی مراجعه کرده بودند، انجام شد. سواد سلامت دهان بیماران بوسیله پرسشنامه Oral Health Literacy-Adult Questionnaire اندازه­گیری شد. رفتارهای سلامت دهان نیز توسط پرسشنامه سنجیده شد. بعلاوه، معاینات کلینیکی برای اندازه گیری شاخص­های DMFT و حداکثر شاخص  CPI (Community Periodontal Index) انجام شد. داده­ها توسط ضریب همبستگی پیرسون، ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون T مستقل، و آنالیز رگرسیون خطی و لوجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند (۰۵/۰>P-value).  یافته ها: از بین ۲۰۲ نفر شرکت کننده، ۵/۶۴% زن بودند. میانگین سنی شرکت کنندگان (۶/۱۰±) ۴/۳۳ سال و میانگین نمره سواد سلامت دهان آنها (۸/۱۹±)۳/۵۲ بود. هر چه سواد سلامت دهان افراد بالاتر بود، رفتارهای سلامت دهان بهتری را گزارش می کردند (۰۵/۰>P-value). سواد سلامت دهان با شاخص DMFT (۱۴۰/۰-=r و۰۴۷/۰P=)، تعداد دندان های پوسیده (۱۷۹/۰-=r و ۰۱/۰P=) و تعداد دندان های از دست رفته (۲۰۸/۰-=r و ۰۰۳/۰=P-value) رابطه معکوس و با تعداد دندان های پرشده رابطه مستقیم داشت (۱۴۸/۰r=  و۰۴/۰P=). بین سواد سلامت دهان و حداکثر شاخص CPI ارتباط وجود نداشت (۰۵/۰سواد سلامت دهان مراجعین به دانشکده دندانپزشکی اصفهان در حد متوسط بود. افرادی که سواد سلامت دهان بالاتری داشتند، رفتارهای سلامت دهان مطلوبتری را گزارش می کردند و تاریخچه پوسیدگی کمتری داشتند. لذا بالا بردن سطح سواد سلامت دهان افراد جهت بهبود وضعیت سلامت دهان آنها ضروری به نظر می­رسد.

کلیدواژه ها:

سواد سلامت دهان ، سلامت دهان ، کلینیک دندانپزشکی ، پرسشنامه