سازوکارهای تشخیص تناسب حکم و موضوع در دانش فقه امامیه.
محل انتشار: دوفصلنامه مصباح الفقاهه، دوره: 6، شماره: 7
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 175
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MUF-6-7_006
تاریخ نمایه سازی: 21 آبان 1401
چکیده مقاله:
در طریق استنباط حکم شرعی و فهم مقاصد شارع، قرائن عام و خاص بسیاری موثر است، یکی از این قرائن عام، رابطهای است که بین حکم و موضوع وجود دارد، مناسبت در حکم و موضوع به این معنا است که برای شکل گرفتن حکم شرعی، ملاکهایی، به ذهن فقیهان میآید که به صورت امر ارتکازی عرفی و درونی در میآید. ویژگی این مناسبتهای شکل گرفته اینست که تخصیص در حکم و یا عمومیت در آن ایجاد میکند. نوشتار حاضر، این تناسب و سازوکارهای تشخیص آن را مورد بررسی قرار داده و به تاثیر آن در شکلگیری ظهورات جدید برای نصوص میپردازد. از آنجا که این گونه برداشتهای استنباطی در منابع تشریع منصوص نبوده و حاصل شم فقاهت و تلاش علمی فقیهان و اصولیان است، روش پژوهش، اصطیادی و مراجعه به آرای ایشان است. تعریف و تبیین مراد از مناسبت، عوامل پیدایش و سازوکار تشخیص آن، ادله حجیت و اعتبار آن، از جمله جهات دیگر موضوع این پژوهش خواهد بود. تناسب حکم و موضوع به عنوان یک قرینه لبی متصل به دلیل لفظی محسوب میشود که بر حجیت آن بر اصل عقلایی حجیت ظهور و فهم عرفی و اجتماعی نصوص، استوار است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ابوالفضل علیشاهی قلعه جوقی
دانشیارگروه الهیات دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران.
مهدی دهقان
دانش آموخته دکترا، الهیات (فقه و مبای حقوق اسلامی)، دانشگاه یاسوج، ایران