بررسی ملات خودتراکم سبک حاوی سبکدانه لیکا و پوزولان های مختلف با توجه به فاز خمیر- دانه

در سالیان اخیر توجه به سبک سازی اعضای سازه ای در صنعت ساختمان سازی به جهت کاهش بار مرده ساختمان و در نتیجه نیروی زلزله جزء مسائل مهم به شمار می رود. از طرفی تراکم مناسب بتن نیز به جهت کاهش نفوذپذیری و افزایش دوام با استفاده از بتن خودتراکم، راه حل مناسبی برای حل مشکلات تراکم در اعضای پیچیده و ویبره بتن می باشد.هدف ما تولید ملاتی سبک با مقاومت فشاری بالا و خواص رئولوژیکی مناسب است که بتوان با افزودن درشت دانه به آن، تبدیل به بتن خودتراکم سبک سازه ای شود. بتن خودتراکم سبک وابستگی زیادی به ویژگی فیزیکی اجزای تشکیل دهنده خود دارد. انتخاب ملات خودتراکم سبک مناسب با حجم مناسب سنگ دانه به صورت ترکیبی از سبک دانه و سنگدانه معمولی و خمیر منجر به ساخت بتن خودتراکم سبکی می شود که بتواند در مقابل جداشدگی عملکرد مناسبی از خود نشان دهد و پایدار بماند، همچنین قابلیت روانی و خودتراکمی قابل قبول داشته باشد. جایگزینی پوزولان مناسب به جای سیمان و تعیین نسبت ریزدانه سبک و معمولی در ملات خودتراکم سبک دو فاکتور اساسی می باشد که می تواند بیانگر مدل خمیر-دانه باشد. در این پژوهش ۶۰ طرح اختلاط ملات خودتراکم سبک با درصدهای حجمی خمیر مختلف شامل پوزولان های میکروسیلیس، زئولیت و پودر خاک کاشی جایگزین سیمان و نسبت های مختلف ریزدانه معمولی (N) به سبکدانه لیکا (L) شامل ۰ به ۱۰۰، ۲۵ به ۷۵، ۵۰ به ۵۰، ۷۵ به ۲۵ و ۱۰۰ به ۰ درصد ساخته شد و آزمایش های مینی اسلامپ، مینی قیف V شکل، وزن مخصوص تازه و مقاومت فشاری مکعب ۵ سانتی متری بر روی ملات ها انجام شد. ۱۵ طرح مخلوط نهایی مناسب ملات جهت ساخت بتن خودتراکم سبک سازه ای انتخاب شد. نتایج نشان می دهد که در ملات های با ۵۵ درصد حجمی خمیر (M۱) هم از لحاظ مقاومت فشاری و هم از لحاظ خواص رئولوژیکی مناسب تر از درصدهای ۵۰ (M۲) و ۴۵ (M۳) می باشد. همچنین نسبت های ماسه معمولی به سبکدانه ریز لیکا می تواند سه نسبت ۰ به ۱۰۰، ۲۵ به ۷۵ و ۵۰ به ۵۰ باشد؛ زیرا در نظرگرفتن سایر نسبت ها یا از لحاظ وزن مخصوص و یا از لحاظ قابلیت روانی بدون جداشدگی باعث ایجاد مشکلاتی می شدند.

کلیدواژه ها:

ملات خودتراکم سبک ، پوزولان ، لیکا ، مدل خمیر-دانه