استعاره های مفهومی نامهای قیامت در جزء سی قرآن کریم

زبان شناسی شناختی، رویکردی است که به مطالعه زبان براساس تجربیات افراد از جهان، نحوه درک و شیوه مفهوم سازی می پردازد و یکی از شاخه های اصلی آن، معناشناسی شناختی است که به تحلیل معنا براساس شناخت می پردازد. گاهی از رهگذر این نگرش، با استفاده از مباحثی چون توسعه معنایی و استعاره های مفهومی میتوان به تحلیل واژگان پرداخت. قیامت از مفاهیم مهم دینی است که در قرآن کریم به اشکال گوناگون بدان پرداخته شده است. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی، استعاره های مفهومی و ابژه های معنایی نامهای قیامت را واکاوی کرده تا معانی نهفته را آشکار کرده، به فهم و درک دقیق آنها دست یابیم. یافته ها نشان می دهد که نامهای تکواژ قیامت در جزء سی از معنای لغوی خود عبور کرده، با توجه به قراین و بافت آیات در معنای قیامت توسعه معنایی یافته اند. از سویی دیگر، بسیاری از این واژگان با معنای لغوی خود، درارتباط بوده، معنای قیامت را تبیین نموده اند.

کلیدواژه ها:

زبانشناسی شناختی ، قرآن کریم ، قیامت ، توسعه معنایی ، استعارههای مفهومی.