الگوی فصلی خودکشی در شهرستان بوشهر طی سال های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۲

مقدمه: خودکشی و اقدام به خودکشی پدیده های پیچیده روانی هستند که تحت تاثیر متقابل عوامل فردی و محیطی قرار دارند. از میان عوامل محیط، شرایط آب و هوایی مرتبط با تغییر فصول می تواند بر روی این دو پدیده موثر واقع شود. از آنجایی که مطالعات به عمل آمده در این زمینه محدود به کشورهای غربی بوده است، هدف مطالعه حاضر بررسی الگوی فصلی خودکشی و اقدام به خودکشی در استان ایلام انتخاب گردیده است. مواد و روش ها: داده های مطالعه حاضر مربوط به نظام جامع ثبت اطلاعات موارد خودکشی و اقدام به خودکشی در شهرستان بوشهر است که در فاصله سال های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۲ به مرحله اجرا در آمده است. در این نظام جامع ثبت اطلاعات، موارد خودکشی و اقدام به خودکشی در شهرستان با ذکر مشخصات دموگرافیک هر مورد با زمان رخداد حادثه ثبت گردیده است. یافته های پژوهش: در فاصله سال های مورد بررسی، ۲۹۶ مورد خودکشی در شهرستان بوشهر رخ داده است. بررسی توزیع فراوانی این موارد بر حسب فصل نشان می دهد که بیشترین موارد خودکشی ۱۳۴ نفر (۲۷/۴۵) در فصل تابستان و در فصل بهار۶۷ نفر(۶۳/۲۲) رخ داده است که این اختلافات از نظر آماری معنی دار بوده است. بحث و نتیجه گیری: در شهرستان بوشهر مانند بسیاری از کشورهای دیگر موارد خودکشی و اقدام به خودکشی بیشتر در فصول بهار و تابستان اتفاق می افتد. نتایج مطالعه حاضر مبین آن است که سازمان های بهداشتی و درمانی موجود در منطقه بایستی به خصوص قبل از شروع فصول بهار و تابستان برنامه مناسبی برای مقابله با این دو پدیده داشته باشند.

کلیدواژه ها:

خودکشی ، معضل اجتماعی ، الگوی فصلی ، شهرستان بوشهر