اختیار وکیل در معامله با خود از دیدگاه فقه وحقوق ایران و مقایسه آن با حقوق انگلیس

این تحقیق به منظور بررسی نظریات حقوقی در زمینه نمایندگی در معامله با خود در حقوق ایران و نظریات مطرح شده در فقه و تطبیق آن با نظام حقوقی انگلیس انجام شده است و به اعتقاد نگارنده با مراجعه به احکام و مقررات نظامهای حقوقی مختلف در زمینه انجام عمل از جانب دیگری می توان به نگاه دقیق تری در قلمرو اختیارات وکیل در معامله رسید. لذا نخست نمایندگی اینطور بیان میگردد که رابطه ای حقوقی است که به موجب آن شخصی اختیار پیدا می کند از طرف و به حساب شخص دیگری، اعمال حقوقی را انجام دهد بطوری که آثار آن اقدامات مستقیما دامنگیر شخص اخیر گردد، که با توجه به این تعریف وجوه اشتراک و اختلاف آن با سایر نهادها مشخص می شود. در خصوص مبنای نمایندگی، از میان نظریه های مختلف، نظریه جانشینی ناشی از اراده خلاق و حکم قانونگذار مرجح دانسته شده است و در بحث ماهیت حقوقی نمایندگی، نمایندگی قراردادی را نوعی حق دانستیم. در مبحث قلمرو اختیارات نماینده این نتیجه حاصل گردید که بنا بر اصل کلی، قابلیت نمایندگی و نیابت در هر امری وجود دارد مگر اینکه توسط قانونگذار استثناء شده باشد و یا عقلا امکان آن وجود نداشته باشد.

کلیدواژه ها:

اختیار وکیل ، معامله با خود ، مصلحت ، حقوق انگلیس