بررسی معیارها و ملاحظات لازم در طراحی فضاهای ویژه کودکان با تاکید بر ارتقاء خلاقیت

با استناد به تحقیقات روانشناسی در زمینه رشد و تکامل انسان ها، پایه و ریشه وجودی در کودکی شکل می گیرد و تمامی رفتارها و عکس العمل ها و خلاقیت های بروز داده شده توسط شخص، ماحصل نحوه آموزش و پرورش او در سنین کودکی است. همانگونه که بهبود شرایط بهداشتی و تغذیه ای می تواند بر رشد جسمانی فرد موثر باشد، بهبود شرایط محیطی ای که کودک در آن زندگی می کند نیز امکان رشد ذهنی و هوشی کودک را فراهم می کند. متاسفانه در بسیاری از موارد مشاهده می شود که محیط های کودکان بدون توجه به نیازهای واقعی آنان و صرفا بر اساس تجربه ها، سلیقه ها و استنباط شخصی طراحان و حداکثر با توجه به ویژگی های روانشناختی ای مانند ایجاد تنوع، رنگ، شکل و نظایر آن، صورت می گیرد که این امر باعث می شود فضا هیچگاه منطبق به واقعیت های نیازهای کودکان شکل نگیرد. ماهیت و ویژگی های تفکر خلاق از دیرباز مورد توجه پژوهشگران بوده و از آنجا که شخصیت فرد از سنین کودکی شکل می گیرد، تمرکز پژوهشگران در مورد خلاقیت مرتبط با این مقطع سنی است. همچنین پژوهش ها حاکی از این است که محیط اطراف کودک نقش مهمی بر سلامت جسمانی، روانی و شکوفایی خلاقیت کودک بازی می کنند .در مطالعه حاضر با استفاده از روش تحقیق کیفی در زمینه های روان شناسی محیط و طراحی معماری در مفاهیم خلاقیت و محیط های ساخته شده بر پرورش خلاقیت کودکان، همچنین ویژگی های محیطی موثر بر خلاقیت کودکان آمل مطالعه شده است. در این راستا ابتدا، عوامل موثر بر خلاقیت کودک و ویژگی های محیطی شکل دهنده این عوامل تحلیل، سپس موضوعی تحت عنوان دوست دارید محیط بازی و آموزشتان چه شکلی باشد به کودکان ۴ تا ۱۰ ساله داده و از آنها خواسته شد که در این خصوص نقاشی بکشند سپس با روش کدگیری، در غالب رنگها، نوع و فرم خطوط بکار رفته شده، کدهایی گرفته و در نهایت با توجه به این کدها و مطالعات کتابخانه ای انجام و کدهایی برای طراحی متناسب با روحیات کودک مبتنی بر پروش خلاقیت صادر گردید.

کلیدواژه ها:

کودک ، خلاقیت ، روانشناسی محیطی ، طراحی