ریشه یابی فرهنگ کارآفرینی در محیط خانه و خانواده: «خانه ایرانی» تسهیل گر و توسعه دهنده ی استعداد و فرهنگ کارآفرینی در نهاد «خانواده»

از اواسط قرن بیستم، روان شناسان، جامعه شناسان و دانشمندان علوم رفتاری با درک نقش کارآفرینان در اقتصاد و به منظور شناسایی ویژگی ها و الگوهای رفتاری آنها به بررسی و تحقیق درباره آنها پرداخته اند. این مطالعات بیانگر این است که این مدل ها متاثر از جهان بینی و فرهنگ طراحان خودشان هستند. لذا این نیاز احساس می شود که ما نیز می بایست با مراجعه به فرهنگ ایرانی و جهان بینی اسلامی، به ریشه یابی عوامل موثر در توسعه و تسهیل کارآفرینی در جامعه ایرانی بپردازیم. از این رو، یکی از محیط های دارای قابلیت مناسب برای توسعه و تسهیل استعداد کارآفرینی، محیط خانه و نهاد خانواده است، زیرا خانه قابلیت زیادی در ایجاد انواع کسب وکار به ویژه کسب وکار خانگی و خانوادگی را دارا است؛ لذا شناخت خانه ایرانی به عنوان اولین بستر شکل گیری تفکر کارآفرینانه در فرزندان حائز اهمیت است. هدف ما بررسی ارتباط بین سبک زندگی خانواده ایرانی(به عنوان الگوی رفتاری توسعه دهنده استعداد کارآفرینی) و محیط زندگی او یعنی خانه ایرانی(به عنوان الگوی فضایی تسهیل گر استعداد کارآفرینی) با حوزه کارآفرینی می باشد. پژوهش حاضر از نظر ماهیت، کیفی و از نظر گردآوری داده ها، از روش کتابخانه ای برای جمع آوری مطالب و از روش تحیل محتوا برای بررسی محتوا و مفاهیم حوزه ی «کارآفرینی» استفاده شده است. مطالعات نشان می دهد که «حیاط مرکزی» در بطن خانه ایرانی، به دلیل محصوریت و محرمیتی که برای ساکنین خود فراهم می آورد، موجب تسهیل امور زنان حاضر در محیط می شود که با آسایش و آرامش به کارهای تولیدی و کارآفرینی بپردازند. در این الگوی فضایی- کالبدی است که اولین زمینه های اجتماعی شدن از طریق خانواده و نظام «فرزند - مادری» شروع شده و به فرزندان خانه این امکان را می دهد که کسب تجربه کنند و بیاموزند.

کلیدواژه ها:

کارآفرینی ، جامعه شناسی کارآفرینی ، فرهنگ کارآفرینی ، فضای کارآفرینی ، سبک زندگی ، خانه ایرانی