بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر صمیمیت زناشویی و تنظیم شناختی هیجان در زوجین متقاضی طلاق

انسان امروز علیرغم همه تجاربی که از قرن ها پیش با خود همراه دارد ازجمله تجربه مدرنیته و زندگی مبتنی بر الزامات آن همچنان نیازمند حضور و بسط وجود خانواده و کارکردهای بی بدیل آن در جامعه است.مقاله حاضر باهدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر صمیمیت زناشویی زوجین و تنظیم شناختی هیجان و صورت گرفته است. این پژوهش از نوع نیمه تجربی و کاربردی بوده که با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل انجام شده است مداخله گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد طی ۸ جلسه ۱/۵ ساعته هفتگی بر روی گروه آزمایش و پس از اتمام جلسات مداخله از هر دو گروه آزمایش و کنترل پس از آزمون به عمل آمده است. جامعه آماری پژوهش شامل زوجین متقاضی طلاق در حوزه مجمع قضایی خانواده شماره یک شهر تهران در سال ۱۳۹۸ است که در فاصله زمانی انجام مطالعه در آن مجتمع اقدام به تشکیل پرونده داده بودند و به صورت داوطلبانه در این تحقیق قرار گرفتند. در این پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و طرح پژوهش حجم نمونه ای برای ۳۰ زوج محاسبه گردیده و سپس آن ها به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. ابراز پژوهش پرسش نامه های استاندارد بوده که روایی و پایایی آن ها مورد بررسی قرار گرفته است. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شده است. بر اساس نتایج بدست آمده درمان پذیرش و تعهد بر افزایش صمیمیت زناشویی و تنظیم شناختی هیجان زوجین متقاضی طلاق تاثیر گذار بوده است.

کلیدواژه ها:

طلاق ، درمان پذیرش و تعهد ، صمیمیت زناشویی ، تنظیم شناختی هیجان