مقایسه شهرستان های استان فارس بر اساس شاخص های توسعه ۷۵ - ۱۳۵۵
محل انتشار: فصلنامه جغرافیا و توسعه، دوره: 6، شماره: 11
سال انتشار: 1387
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 231
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_GDIJ-6-11_007
تاریخ نمایه سازی: 24 تیر 1401
چکیده مقاله:
نتایج یافتههای این پژوهش حاکی از این است که ۴۰ شاخص از طریق مدل تحلیل عاملی به ۱۲ عامل کاهش یافته، بهطوریکه سهم هر عامل در توسعهی انسانی مشخص گردیده و در نهایت از طریق شاخص ترکیبی توسعهی انسانی، شهرستان های استان فارس در شاخصهای تلفیقی رتبهبندی گردید. برابر بررسیهای صورت گرفته، در سال ۱۳۵۵ در زمینه شاخصهای تلفیقی از مجموع ۱۴ شهرستان،یک شهرستان برخوردار و ۳ شهرستان نیمهبرخوردار و ۱۰ شهرستان محروم میباشد. در سال ۱۳۶۵ در زمینهی شاخصهای تلفیقی یک شهرستان برخوردار و ۴ شهرستان نیمهبرخوردار و ۹ شهرستان محروم میباشد و در سال ۱۳۷۵ در زمینهی شاخصهای تلفیقی ۳ شهرستان برخوردار و ۴ شهرستان نیمهبرخوردار و ۹ شهرستان محروم شناخته شد. میزان نابرابری در شهرستانها طی سه دوره ۱۳۵۵، ۱۳۶۵، ۱۳۷۵ به ترتیب ۶۶/.، ۵۹/. و ۴۴/. درصد بوده است. شهرستان های استان فارس در دورههای متفاوت در زمینههای مختلف دارای تفاوتهای توسعه بودهاند که بیانگر عدم توسعه هماهنگ با نیازهای جمعیتی آنها است. این نابرابریها بازتاب و برآیند عوامل طبیعی، اقتصاد سیاسی، نارساییهای نظام برنامه ریزی و قطب رشد (شهر شیراز) میباشد. شهر شیراز طی این ۳ دهه به دلیل مرکزیت اداری- سیاسی و قطب برتر، در زمینهی تمام شاخصهای توسعه، برتری و تفوق خود را در نظام شهرستانی استان حفظ نموده است و به عنوان قطب رشد، خدمات و نیروی انسانی ماهر و متخصص را از شهرستان های پیرامون جذب کرده و تمرکز اقتصادی، سیاسی و جمعیتی را در سازمان فضایی استان پدیدار ساخته است. الگوی توسعهی فضایی استان فارس به صورت مرکز - پیرامون است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان