تدوین مدل ساختاری نقش سلامت اجتماعی بر رفتارهای پرخطر جوانان با میانجی گری تاب آوری

اهداف: سلامت اجتماعی و تاب آوری به عنوان مجموعه ای از مهارت و استعدادهای روانی-اجتماعی، از مهم ترین پیش بینی کننده رفتارهای پرخطر و درنتیجه نظم اجتماعی هستند. پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل ساختاری نقش سلامت اجتماعی بر رفتارهای پرخطر جوانان با میانجی گری تاب آوری انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی-همبستگی در میان دانشجویان کارشناسی دانشگاه آزاد تبریز در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ انجام شد که ۴۰۲ نفر از ایشان با کمک روش نمونه گیری در دسترس از دانشجویانی که در کلاس های آموزش مجازی حضور داشتند، از طریق فراخوان اینترنتی انتخاب شدند و به شیوه آنلاین در پژوهش شرکت کردند. تمامی شرکت کنندگان به پرسش نامه های سلامت روانی-اجتماعی کیز، ابعاد تاب آوری و خطرپذیری ایرانی پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: درنهایت داده های ۳۸۳ شرکت کننده با میانگین سنی ۳/۵±۲۳/۵ سال بررسی شد. میانگین نمره کل سلامت اجتماعی ۶/۰۴۳±۲۱/۰۲۳، تاب آوری ۹/۰۴۴±۵۷/۱۶۴ و رفتارهای پرخطر ۱/۴۸۰±۵۳/۸۰۹ به دست آمد. شاخص های برازندگی مدل برونداد با شاخص نیکویی برازش (۰/۹۳۳=GFI)، حاکی از برازش بسیار خوب مدل پیشنهادی بود. اثر مستقیم مولفه توجه و درک اجتماعی از سلامت اجتماعی بر رفتارهای پرخطر به میزان ۰/۱۳۴- و اثر غیرمستقیم ۰/۰۹۰- به دست آمد. اثر کل بین متغیرها ۰/۰۶۲- بود. بنابراین از مولفه های سلامت اجتماعی، توجه و درک اجتماعی با رفتار پرخطر به طور مستقیم رابطه معنادار داشتند و به طور غیرمستقیم نیز نمره کل سلامت اجتماعی با رفتار پرخطر رابطه معنادار داشت. نتیجه گیری: سلامت اجتماعی جوانان باعث افزایش میزان تاب آوری ایشان در برابر مشکلات و درنتیجه سبب کاهش گرایش آنها به رفتارهای پرخطر می شود. در نتیجه جامعه ایمن تری خواهیم داشت.

کلیدواژه ها:

social health ، high risk behavior ، resilience ، سلامت اجتماعی ، رفتار پرخطر ، تاب آوری