اثر نانوالیاف سلولز بر کارائی نشاسته کاتیونی در خمیرکاغذ و کاغذ بازیافتی از کاغذهای باطله بسته بندی

کاربرد افزودنی های شیمیایی نگرشی کارامد در بهبود ویژگی های فرایندی و فراورده ای کاغذهای بازیافتی بوده که معرفی مواد جدید همیشه مورد چالش و پرسمان است. نانوالیاف سلولزی، به عنوان نانوزیست ماده ای با خاستگاه الیاف گیاهی اخیرا مورد اقبال کاربردهایی متنوع نظیر کاغذسازی بوده که لزوم ارزیابی عملکرد آن با توجه به تفاوت شرایط دوغاب-های خمیرکاغذ را گوشزد می کند. با این هدف، تاثیر نانوالیاف سلولز (۱/۰، ۱۵/۰ و ۲/۰ درصد خمیرکاغذ خشک) بر عملکرد شناخته شده نشاسته کاتیونی (۵/۰، ۷۵/۰ و ۱ درصد خمیرکاغذ خشک)، به عنوان پرکاربردترین پلیمر مصرفی در خمیرکاغذ بازیافتی از کاغذهای باطله قهوه ای بسته بندی مورد پژوهش قرارگرفت. نتایج نشان داد، افزودن نانوالیاف سلولز پس از نشاسته کاتیونی نه تنها منجر به بهبود ماندگاری نشد، بلکه توانائی نشاسته در بهبود ماندگاری را نیز پیوسته و متناسب با افزایش کاربرد؛، کاهش داده است. نتایج آبگیری دینامیکی نیز در تائید ماندگاری بوده و کمترین اتلاف مواد در کمترین میزان کاربرد نانوالیاف سلولز بروز یافت. کاربرد منفرد نانو الیاف سلولز درجه روانی را کاهش و افزودن آن پس از نشاسته نیز بهبود چشمگیر آن را به همراه نداشته و غالبا آن را تنزل داد. افزودن نانوالیاف سلولز به دوغاب حاوی نشاسته هیچگونه بهبود قابل توجهی در مقاومت های کششی و ترکیدن کاغذ بازیافتی نداشته و مقاومت به پارگی را نیز کاهش داد. بطور کلی، برخلاف سامانه های متداول ماندگاری –آبگیری پلیمر کاتیونی/نانوذرات، کاربرد نشاسته کاتیونی –نانوالیاف سلولزی از تاثیرگذاری مثبتی بر ویژگی های خمیرکاغذ و کاغذ حاصل از بازیافت کاغذهای قهوه ای بسته بندی برخوردار نبوده است.

کلیدواژه ها:

نانوالیاف سلولزی ، نشاسته کاتیونی ، خمیرکاغذ و کاغذ بازیافتی