بررسی ارتباط نگرانی های قبل از عمل و آشفتگی های خواب در کودکان تحت عمل جراحی بستری در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی کرمان

 مقدمه: دوران قبل از عمل جراحی می تواند اثرات مخربی برای کودک داشته باشد. نگرانی قبل از عمل با اختلالات رفتاری متعددی بعد از عمل جراحی ارتباط دارد. با توجه به این که ۶۵% کودکانی که تحت عمل جراحی قرار می گیرند از نگرانی قبل از عمل رنج می برند، بنابراین تعیین ارتباط نگرانی با اختلالات رفتاری می تواند به تشخیص بهتر این عوارض توسط پرستار کمک کرده تا با برنامه ریزی صحیح در جهت کاهش نگرانی های قبل از عمل از بروز عوارض و اختلالات بعد از عمل جراحی کم کرد. هدف مطالعه حاضر تعیین ارتباط نگرانی های قبل از عمل و آشفتگی های خواب در کودکان تحت عمل جراحی بستری در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی کرمان می باشد. روش: این پژوهش، یک پژوهش توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی می باشد که در آن میزان نگرانی قبل از جراحی و ارتباط آن با آشفتگی های خواب بعد از جراحی مورد بررسی قرار گرفته و اطلاعات در یک مقطع جمع آوری گردیده است. ۳۰۹ کودک سن بین ۱۴-۸ ساله که تحت عمل جراحی و بیهوشی قرار گرفتند به عنوان آزمودنی در این تحقیق شرکت کردند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد نگرانی قبل از عمل شامل ۴ بعد (بیماری، جراحی، بستری شدن و تزریقات) و پرسشنامه پژوهشگر ساخته اختلالات خواب شامل ۴ بعد (آشفتگی های کلی خواب، آشفتگی های قبل از خواب، آشفتگی های حین خواب، آشفتگی های بعد از خواب) می باشد، جمع آوری گردید. داده ها با نرم افزار SPSS v.۱۳ و با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون و آمارهای توصیفی تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: از ۳۰۹ کودک شرکت کننده در این تحقیق، ۱۱۸ نفر دختر و ۱۹۱ نفر پسر با میانگین سن ۶۴/۱۰ سال بودند. کمترین میزان نگرانی مربوط به سن ۱۴سال و بیشترین مربوط به سن ۱۲ سال بود. همبستگی مثبت و معناداری بین نگرانی های قبل از عمل و آشفتگی های خواب بعد از عمل مشاهده شد (۳۱/۰=r) کودکانی که تحت عمل جراحی تنفس قرار گرفتند بیشترین و کودکانی که تحت عمل جراحی برداشت توده قرار گرفتند کمترین میزان نگرانی را داشتند. و میزان نگرانی در افرادی که از استان های دیگر آمده بودند بیشتر دیده شد و ارتباط معنادار معکوس بین نگرانی و سن دیده شد (۰۵/۰p<). ارتباط معناداری بین نوع بخش و محل سکونت با نگرانی یافت نشد. آشفتگی های خواب با سن ارتباط معنادار معکوسی نشان دادند (۰۵/۰p<) و رابطه ای بین آشفتگی های خواب و بخش بستری و محل سکونت دیده نشد. عوامل نگرانی کودک ارتباط مثبت معناداری با سن، جنس و نوع جراحی نشان دادند (۰۵/۰p<). نتیجه گیری: یافته های این بررسی نشان می دهد که کودکان زیادی در هنگام عمل جراحی دچار ترس و نگرانی می شوند و این ترس و نگرانی با آشفتگی خواب آن ها ارتباط مستقیم معناداری دارد. این یافته حداقل دو کاربرد زیر را دارد. نخست اینکه نشان می دهد موضوع آن قدر اهمیت دارد که ضروری است در زمینه ابعاد مختلف آن مطالعات بیشتری انجام شود. دوم اینکه پرستاران می-بایست با همکاری تیم سلامت برنامه ای برای کاهش میزان نگرانی کودکان و حتی والدین آن ها تدوین کرده و این برنامه را به صورت یکی از اقدامات سازمانی خود در مراقبت از کودکان تحت عمل جراحی درآورند.

کلیدواژه ها:

Preoperative worries ، Sleep disturbances ، Pediatrics ، Surgery ، نگرانی قبل از عمل ، آشفتگی های خواب ، کودکان ، عمل جراحی