نقش مطلوبیت اجتماعی، سلامت روانی و خودکارآمدی در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر

هدف این مطالعه، تعیین نقش مطلوبیت اجتماعی، سلامت روانیو خودکارآمدی در پیش بینی پیشرفت تح صیلی دانش آموزان عادی وتیزهوش است. نمونه ی این پژوهش ، شامل ۲۴۰ دانش آموز دختر بود که ازمیان دانش آموزان پایه های دوم و سوم دبیرستان های عادی و تیزهوش شهر اردبیلبه صورت تصادفی ساده انتخاب شدند . برای جمع آوری داده ها از مقیاستحریف واقعیت، پرسشنامه ی سلامت عمومی و مقیاس خودکارآمدی،(-۰/ ۰ در مقابل ۲۹ / استفاده شد . نتایج پژوهش نشان داد که تحریف واقعیت ( ۵۲( ۰/ ۰ در مقابل ۳۸ / ۰ ) و خودکارآمدی ( ۲۱ / ۰ در مقابل ۲۴ / سلامت روانی ( ۲۱با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان عادی و تیزهوش رابطه ی مثبتمعنی داری دا رند. همچنین تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد کهحدود ۱۲ درصد واریانس مربوط به پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تیزهوش توسط متغیرهای مطلوبیت اجتماعی، سلامت روانی وخودکارآمدی تبیین می شود؛ در صورتی که در دانش آموزان عادی اینمقدار حدود ۳۱ درصد بود. این نتایج نشان می دهد که سطح پایینمطلوبیت اجتماعی و سطوح بالای سلامت روانی و خودکارآمدی،پیشرفت تحصیلی را افزایش می دهند.

کلیدواژه ها:

سلامت روانی ، مطلوبیت اجتماعی ، خودکارآمدی ، پیشرفت تحصیلی