تحلیل عوامل موثر بر استراتژیهای معاملاتی مبتنی بر بازده سهام

این پژوهش کاربرد استراتژیهای معاملاتی مبتنی بر بازده را در بورس اوراق بهادار تهران مورد بررسی و آزمون قرار  می دهد. در این مطالعه در گام نخست بررسی می شود که آیا کدامیک ازاستراتژیهای مومنتوم یا معکوس در  بورس تهران وجود دارد؟ در گام بعدی بررسی می شود  که آیا چهار عامل؛ حجم معاملات، نسبت نگهداری سهام توسط سرمایه گذاران نهادی، سهام شناور آزاد و حجم مبنا جهت پیش بینی بازده های مقطعی برای پرتفوی های گوناگون مومنتوم و معکوس قیمتی موثر می باشند؟ همچنین با توجه به ارائه یک مدل، سهم هر یک از عوامل صرف ریسک مربوط به متغیرهای مورد بررسی در ایجاد بازدهی پرتفوی شناسایی می شود. نتایج بدست آمده در این تحقیق حاکی از آن است که استراتژی مومنتوم  در دوره های کوتاه مدت کمتر از سه ماه به صورت معنی داری در بورس اوراق بهادار تهران وجود دارد و توان ایجاد بازده غیر نرمال را دارا  می باشد. لذا فرضیه واکنش کمتر از حد طی سالهای ۱۳۸۴ الی ۱۳۸۸ در بازار سرمایه ایران تایید می شود. شواهد تحقیق همچنین نشان می دهد که استراتژی مومنتوم ساده بعد از تعدیل برای متغیرهای مورد بررسی در این تحقیق شامل حجم معاملات، نسبت نگهداری سهام توسط سرمایه گذاران نهادی، سهام شناورآزاد و حجم مبنا در بازارسرمایه ایران سود معنی داری ایجاد می نماید. ازمیان چهار متغیرمورد بررسی، در این مطالعه، متغیر حجم معاملات و حجم مبنا در اکثر دوره های کوتاه مدت بر بازدهی های مومنتوم تاثیر گذارمی باشند. لیکن متغیرهای نسبت نگهداری سهام توسط سرمایه گذاران نهادی و سهام شناورآزاد به غیر از چند دوره در اکثر دوره ها بر بازدهی های مومنتوم موثر نمی باشند.

کلیدواژه ها:

استراتژی مومنتوم ، استراتژی معکوس ، سود دیدگان ، زیان دیدگان ، سرمایه گذاران نهادی ، سهام شناور آزاد و حجم مبنا