تاثیر روش آموزش شناختی- رفتاری بر ارتقاء برخی از مولفه های شناخت اجتماعی بزهکاران پسر

هدف از این پژوهش شناسایی اثرات روش شناختی – رفتاری بر ارتقاء سطح شناخت اجتماعی بزهکاران پسر بود. در این پژوهش از روش تحقیق و در آن از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری بزهکاران پسر تحت پوشش کانون اصلاح وتربیت شهر تهران در سال ۱۳۸۶ راشامل بود که جرائم پرخاشگرانه از جمله قتل، ایرادضرب وجرح، آدم ربایی، تجاوز جنسی وسرقتهای توام با پرخاشگری مرتکب شده بودند. نمونه آماری ۴۸ نفر بود که به روش تصادفی انتخاب ودر گروههای آزمایشی وکنترل جایگزین شدند. برای گردآوری داده ها افراد گروه نمونه پرسشنامه حل مساله اجتماعی دی زوریلا، نزو و مای دیو_ الیوارس و دوپرسشنامه محقق ساخته مهارتهای ارتباطی و کنترل خشم را تکمیل کردند. سه گروه آزمایشی در این پژوهش وجود داشت. گروه اول ۱۰جلسه آموزشی در زمینه مهارتهای حل مساله اجتماعی ومهارتهای ارتباطی، گروه دوم۸ جلسه آموزشی درزمینه مهارتهای کنترل خشم و گروه سوم تلفیقی از روش اول ودوم رادر۱۸جلسه آموزشی، مبتنی بر روش شناختی – رفتاری دریافت کردند. تجزیه وتحلیل داده های آماری با استفاده از آزمون آماری MANOVA موید اثرات روش شناختی_ رفتاری بر ارتقاء شناخت اجتماعی بزهکاران بود، یعنی تفاوت بین ترکیب میانگین های سطوح متغیر وابسته(مهارتهای کنترل خشم، مهارتهای ارتباطی ومهارتهای حل مساله اجتماعی در دوبعد سازگارانه و ناسازگارانه) در گروههای مورد مطالعه معنی دار بود(۰۱۵/۰ p

کلیدواژه ها:

روش آموزش شناختی – مولفه های رفتاری ، مولفه های شناخت اجتماعی ، بزهکاران پسر