بررسی ارتباط ترس از سقوط با محدودیت های حرکتی در سالمندان شهر قائمشهر

مقدمه: محدودیت حرکتی ایجاد شده در سالمندان بدلیل ترس از سقوط با ایجاد آتروفی عضلانی و وضعیت غیر طبیعی قرارگیری اندام ها در نهایت منجر به کاهش سلامت و عملکرد فیزیکی آن ها می شود. این مطالعه با هدف تعیین رابطه ترس از سقوط با محدودیت های حرکتی در سالمندان مقیم شهرستان قائمشهر انجام شد. روش: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی بوده و تمامی سالمندان شهر قائمشهر که فاقد مشکلات شناختی بودند، جامعه پژوهش را تشکیل دادند. تعداد ۳۷۸ نفر سالمند با سن بالاتر از ۶۰ سال از میان سالمندان مقیم در خانواده در شهرستان قائمشهر به روش تصادفی انتخاب و وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه بررسی فعالیت و ترس از سقوط در سالمندان بود که از طریق مصاحبه برای افراد تکمیل گردید. داده ها پس از ورود به نرم افزار SPSS از طریق آزمون های آماری من ویتنی یو و همبستگی اسپیرمن و آزمون کای دو مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد میانگین میزان فعالیت برای شرکت کنندگان ۵۸/۸ ، میانگین میزان محدودیت حرکتی ۴۲/۲ و میانگین ترس از سقوط ۷/۴ بود. بین ترس از سقوط و محدودیت حرکتی، همبستگی بالاو معنی داری وجود داشت ( ۰۰۱/۰>P ، ۹۳۳/۰=r) .بدین ترتیب که هرچه ترس از سقوط سالمندان افزایش پیدا می کرد، محدودیت حرکتی آن ها نیز بیشتر می شد. بین میزان ترس از سقوط و جنسیت، استفاده از وسایل کمک حرکتی و سن سالمندان رابطه معنی داری دیده شد (۰۰۱/۰> p). نتیجه گیری: ترس از سقوط سبب ایجاد محدودیت در حرکت سالمندان می گردد، لذا می بایست اقدامات لازم توسط مراقبین سلامت جهت کاهش ترس سقوط در آن ها انجام گیرد.

کلیدواژه ها:

Fear of falling ، community dwelling elders ، Activity restriction ، ترس از سقوط ، سالمندان ، محدودیت حرکت