سم شناسی آفتکشها و خطرات سمیت حضور آفتکشها در اکوسیستم های آبی

افزایش تولید محصولات کشاورزی و کشت ارقام پر محصول مستلزم استفاده بی رویه از آفت کشها برای از بین بردن آفات و حشراتی است که به محصولات کشاورزی آسیب می رسانند و در نتیجه به بهبود کمی و کیفی محصولات کمک می کنند. ورود آفت کشها به اکوسیستم های آبی از طریق رواناب، سم پاشی، شستشو و زهکشی زیرسطحی صورت می گیرد و به دلیل ماندگاری طولانی، سمیت بالا، آلودگی موجودات زنده، حضور در زنجیره غذایی و تجمع در بدن موجودات زنده تهدیدی جدی برای اکوسیستم به شمار می روند. آفت کشها در اکوسیستم های آبی منجر به آسیب شدید در برخی فرآیندهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی و کاهش سرعت رشد، اختلالات متابولیکی و تولیدمثلی و همچنین تغییرات هیستوپاتولوژیک در آبشش ها، کبد، بافتهای خونساز، طحال، کلیه، بافت های غدد درون ریز و همچنین اختلالات مغزی، عصبی، رفتاری در گونه های ماهی و سایر آبزیان می شود. قرار گرفتن ارگانیسم های آبزی در معرض آفت کشها در دراز مدت به معنای خطر سلامتی مداوم برای ساکنان است. بنابراین، به طور مستقیم و غیرمستقیم، جمعیت انسانی با مصرف گونه های ماهی سمی در معرض خطر بالایی قرار دارند. این موضوع نشان دهنده ی لزوم انجام اقدامات پیشگیرانه در استفاده از آفتکشها برای محافظت از جوامع آبزی است. در این مقاله سعی شده است تا با مروری بر مطالعات توصیف سمیت آفت کشها، خطرات ناشی از حضور آنها را در بوم سازگان های آبی ارائه شود.

کلیدواژه ها:

آفت کشها ، محیط های آبی ، سمیت ، مکانیسم سمیت