اندیشه های تربیتی سهروردی

شهاب الدین یحیی سهروردی، یکی از فلاسفه مسلمان است که آرای فراوانی در زمینه های گوناگون بیان کرده است. او با نظرات خود جان تازه ای به فلسفه اسلامی بخشید. او با بیان فلسفه تازه ای به نام اشراق بار دیگر مسلمانان را با عرفان آشنا کرد و تاثیر قابل توجه ای بر روی فلسفه اسلامی گذاشت و عرفان و اسلام را همگام نمود.او فلسفه خود را اشراق نامید، چراکه معتقد به کشف و شهود و اشراق بود. او خداوند را نورالنوار نامید و اذعان داشت؛ خداوند که منشا نور است پیوسته نورافشانی می کند و همه هستی و موجودات از این انوار متجلی می شوند؛ به گونه ای می توان گفت او معتقد بود تجلیات خداوند که در راس آن ها انسان قرار دارد نوری هستند ازانوار الهی. به عبارت دیگر انسان هرگز از خداوند و از وجود او جدا نشده است و مانند اشعه ای از نور یک منبع نورانی مانند خورشید است، نور از منشا نور جدا نمی شود و اگر با دیدی وسیع تر به منبع نور نگاه شود، هرگزنوری از وجود آن جدا نیست. سهروردی معتقد به الهی بودن وجود انسان است و درون نگری و تهذیب نفس را راهی برای تعلیم و تربیت خویشتن و رسیدن به کمال می داند، لذا آرا و نظرات او سرشار از مفاهیم تعلیمی و تربیتی است که انسان را به آن جایگاه رفیع و ملکوتی می رساند که خلیفه الله باشد.