بررسی رابطه شیوه های تصمیم گیری مدیران با مسئولیت پذیری کارکنان (مطالعه موردی دانشگاه سمنان)

هدف: هدف از انجام این پژوهش، بررسی رابطه بین شیوه­های تصمیم­گیری مدیران و مسئولیت­پذیری کارکنان است. روش: روش تحقیق توصیفی - پیمایشی است؛ و در یک نمونه ۲۱۳ نفری از کارکنان دانشگاه از بین جامعه آماری ۴۷۳ نفری با اجرای پرسشنامه­های شیوه های تصمیم­گیری و مسئولیت­پذیری انجام گرفته است. برای تجزیه و تحلیل داد­ها از ضریب همبستگی و آزمون رگرسیون استفاده شده است. یافته­ها: شیوه­ی تصمیم­گیری مدیران در دانشگاه سمنان شیوه­ی تصمیم­گیری فردی با میانگین ۴۰/۳ است. همه­ی شیوه­های تصمیم­گیری مدیران با مسئولیت پذیری رابطه معناداری دارند؛ و شیوه­های تصمیم گیری ۴۷ درصد مسئولیت پذیری را پیش/ بینی می کنند. نتیجه گیری: مدیران دانشگاه سمنان بیشتر از شیوه­ی تصمیم­گیری فردی استفاده می کنند. بین شیوه­های تصمیم­گیری­ مدیران (گروهی، مشورتی و مشارکتی) با مسئولیت­پذیری کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین شیوه­ی تصمیم­گیری فردی و مسئولیت پذیری کارکنان رابطه منفی و معناداری وجود دارد. شیوه­ی تصمیم­گیری مشارکتی مدیران مهم ترین پیش بینی کننده مسئولیت پذیری کارکنان به شمار می­آید

کلیدواژه ها:

تصمیم گیری ، مسئولیت پذیری ، تصمیم گیری فردی ، تصمیم گیری گروهی