کندوکاوی در مولفه های بازآفرینی انسجام ساختار بافت مرکزی شهر با رویکرد وحدت بخشی

رویکرد بازآفرینی شهری یکی از جدیدترین رویکردهای پذیرفته شده جهانی در مواجه با بافتهای فرسوده و قدیمی شهری است که به مفهوم احیا، تجدید حیات و نوزایی شهری و به عبارتی دوباره زنده شدن شهر مطرح میگردد. بازآفرینی شهری یک بینش جامع، یکپارچه و عملیاتی است که به حل نهایی مشکلات شهری منتهی میشود و در پی این است که با ایجاد تغییرات مثبت و پایدار، مسبب بهبودی شرایط فیزیکی، اجتماعی، اقتصادی و محیطی شهر شود، همچنین بازآفرینی شهری در ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و محیطی رخداده و در هر یک از ابعاد بر موضوعات متعددی تاکید کرده است. مداخلات شهری امروزه سبب کاهش ارزش مکانها، آشفتگی در انسجام فضایی بافت شهری، ایجاد بافتهای بی هویت و برهم خوردن وحدت کالبدی و فضایی بافتهای شهری شده است. در شناخت انسجام فضایی بافت شهری، علاوه بر بررسی عناصر کالبدی و عملکردی آن، نحوه ارتباط این عناصر در یک کلیت موحد و منسجم نیز موردنظر قرار میگیرد. روند نابودی فضاهای شهری باارزش گذشته به خصوص نقاط واحد در بافتهای کهن شهری با بافت مجاور خود که برگرفته از پیوستگی میان راسته بازارها، مساجد، فضاهای باز و محلی بوده است، باعث ازبین رفتن کامل پیوستگی بافت مفصلی و عنصر وحدت گرای محدوده میشود؛ لذا این پژوهش در پی کندوکاوی در مولفه های بازآفرینی انسجام ساختار بافت مرکزی شهر با رویکرد وحدت بخشی با ماهیتی توصیفی-تحلیلی و با روش تحلیل محتوای تطبیقی در متون علمی میباشد.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی ، انسجام ساختار ، وحدت بخشی ، بافت مرکزی