تبیین نقش فضاهای سبز شهری با هدف تاب‎آوری منطقه در بحران‎ها

در سال های اخیر، مطالعه و پژوهش درباره ی مفاهیم تاب آوری در مقیاس های شهری و منطقه ای توجه ویژه ای را به خود جلب کرده است، هرچند تعداد این مطالعات در مقیاس شهری بیش از مطالعات در مقیاس منطقه ای می باشد. از این رو، خلا این دسته از مطالعات در حوزه ی مطالعات منطقه ای مشهود است. به ویژه در ایران، با وجود برخی مطالعات در زمینه متون نظری در مقیاس شهری، هنوز مطالعه ی عمیق و جامعی بر روی مفهوم تاب آوری در بعد منطقه ای انجام نشده است. هدف اصلی مقاله استخراج شاخص های مکانیابی فضاهای سبز شهری با هدف تاب آوری منطقه در بحرانها در سطح منطقه می باشد. روش تحقیق مقاله روش توصیفی-تحلیلی است. نوع پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی است و گردآوری داده های این پژوهش بخشی از طریق مطالعات اسنادی و کتابخانه ای به دست آمده است. در این راستا، پس از مروری بر متون نظری حاکم بر نقش فضای سبز در تاب‎آورسازی، به ارائه ی مدلی مفهومی پرداخته شد. در سلسله مراتب فضاهای سبز، رده های شهری (پارکها و باغهای شهری) و منطقه ای (زمین های کشاورزی و نیز زیست بوم ها) تشخیص داده شد و نقش هرکدام در تاب آوری مطرح گردید.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، بحران ، مکانیابی ، فضای سبز