اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر صمیمیت زناشویی، امیدواری و عملکرد اجتماعی خانواده

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر صمیمیت زناشویی، امیدواری و عملکرد اجتماعی خانواده انجام شد. این مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش همه زنان خانه دار شهر تهران در سال ۱۳۹۵ بودند که از میان آنان ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای با روش مهارت های مثبت اندیشی را آموزش دید. گروه ها پرسشنامه های صمیمیت زناشویی (باگاروزی، ۲۰۰۱)، امیدواری (اسنایدر و همکاران، ۱۹۹۱) و عملکرد ارتباطی و تعاملی خانواده (فورسیس و همکاران، ۱۹۹۹) را در مراحل پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری و با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۱ تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر آموزش مهارت های مثبت اندیشی به طورمعناداری باعث افزایش صمیمیت زناشویی، امیدواری و عملکرد اجتماعی خانواده شد (۰۱/۰P<). بنابراین مشاوران و درمانگران برای بهبود صمیمیت زناشویی، امیدواری و عملکرد اجتماعی خانواده می توانند از روش آموزش مهارت های مثبت اندیشی استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

مهارت های مثبت اندیشی ، صمیمیت زناشویی ، امیدواری ، عملکرد اجتماعی خانواده