بررسی اثر افزودنی آنتی استریپر در مخلوط آسفالتی (مطالعه موردی: آزادراه اراک-خرم آباد)

یکی از عمده خرابی های روسازی آسفالتی که از ابتدای تشکیل صنعت ساخت رویه های آسفالتی مهندسان با آن روبرو هستند ناشی از تاثیر تخریب رطوبت بر پیوستگی و چسبندگی بین قیر و سنگدانه می باشد که حساسیت رطوبتی یا عریان شدگی نام دارد. روش های مختلفی برای بهبود چسبندگی و کاهش حساسیت رطوبتی وجود دارد که یکی از متداول ترین آنها اصلاح قیر با استفاده از افزودنی های مناسب می باشد. اگرچه وزن قیر به عنوان یک جزء تشکیل دهنده مخلوط های آسفالتی نسبت به سایر اجزا مقدار کمی است، اما اثر مهمی بر روی عملکرد بهینه، دوام و پایداری مخلوط هایآسفالتی دارد. هدف از این پژوهش بررسی عملکرد افزودنی آنتی استریپر در مخلوط آسفالتی استفاده شده در قسمت هایی از آزادراه اراک-خرم آباد بوسیله ی آزمایش مارشال و حساسیت رطوبتی (نسبت کششی نمونه اشباع به خشک) می باشد. برای این منظور از مصالح سنگی آهکی با دانه بندی شماره ۴، قیر ۶۰-۷۰ و افزودنی آنتی استریپر بعنوان افزودنی در دو مقدار ۰/۲ و ۰/۴ درصد وزنی قیر مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمایش ها نشان می دهد که استفاده از افزودنی آنتی استریپر نسبت مقاومت کشش غیر مستقیم و مقاومت مارشال را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد و بیشترین مقدار افزایش مربوط به نمونه اصلاح شده با ۰/۴ درصد وزنی قیر می باشد

کلیدواژه ها:

آنتی استریپر ، ضد عریان شدگی ، حساسیت رطوبتی.