تحلیل شاخص های کمی و کیفی و برنامه ریزی مسکن شهر زنجان

در کشور ما مساله مسکن در چند دهه گذشته به یکی از چالش­های اصلی در برنامه­های توسعه اقتصادی و اجتماعی بدل شده است، که در این میان لزوم توجه به مسکن و برنامه ریزی آن در راستای توسعه­ی پایدار شهری در چهارچوب برنامه ریزی های ملی، منطقه ای و شهری، بیش از پیش احساس می­شود، تا بهره­گیری از دانش و تکنیک های برنامه ریزی، مشکلات شهروندان را برطرف کرده و در نتیجه، محیطی آرام و سرسبز، همراه با امنیت و آسایش و رفاه، برای آنان فراهم شود .بدین منظور این مقاله به بررسی شاخص های جمعیتی (تعداد جمعیت،تعدادخانوار،بعد خانوار، نرخ رشد جمیت شهری) و شاخص­های کمی و کیفی مسکن شهر زنجان برای شناخت وضعیت مسکن این شهر می پردازد. و در ادامه پس از پیش­بینی جمعیت شهر زنجان تا سال ۱۴۱۰ نیاز های مسکن  براساس آمار و مطالعات موجود و پیروی از روند گذشته احداث مسکن  وتقاضا برای آن (با مدل لجستیک) در افق ۲۰ ساله مشخص شد. این پژوهش از نوع کاربردی- توسعه­ای و روش پژوهش "توصیفی-تحلیلی "است.  با توجه به آمارهای موجود، به ویژه پژوهش میدانی، اقدام به بررسی و شناخت وضعیت مسکن شهر زنجان، به لحاظ شاخص­های کمی و کیفی در دوره های گذشته و حال شده است.نتایج این پژوهش ، بیانگر روندرو به رشد وضعیت شاخص­های کمی وکیفی در شهر زنجان به ویژه پیشرفت به نسبت مناسب شاخص­های کمی و کیفی در دهه­ی ۱۳۹۰- ۱۳۷۵ است ، و در ادامه با پیش بینی جمعیت و کاهش بعد خانوار در دوره ۱۳۹۰- ۱۴۱۰ ، ۶۰۰۹۱  واحد مسکونی پیش بینی می شود.که با برآورد ساخت مسکن در این دروه ( باتوجه به روند گذشته احداث مسکن ) حدود ۴۸۹۰۵ واحد مسکونی ساخته خواهد شد،که این تعداد واحد مسکونی پاسخگوی حدود ۸۱.۳۸ درصد تقاضا برای واحد مسکونی  خواهد شد.

کلیدواژه ها:

شاخص های کمی مسکن ، شاخص های کیفی مسکن ، برنامه ریزی مسکن ، شهرزنجان