تحلیل رابطه سطح انتظارات از دولت و تمایل جوامع محلی به اقدامات پیشگیرانه در برابر مخاطرات (مطالعه موردی: نواحی روستایی شهرستان نیشابور)

امروزه، تاکید بر مدیریت ریسک و اجرای اقدامات پیشگیرانه به عنوان اساسی ترین رویکرد در ادبیات مدیریت بحران مطرح است. اما تحقق این فرایند، بهویژه در جوامع روستایی و با جلب مشارکت جوامع محلی به انجامدادن اقدامات پیشگیرانه تحت الشعاع عوامل و موانع بسیاری است که سطح انتظارات جوامع محلی از دولت و وابستگی به آن برای مدیریت بحران و اثرهای آن یکی از مهمترین این عوامل است. بنابراین، در پژوهش حاضر به تحلیل تاثیر انتظارات از دولت بر میزان تمایل جوامع محلی به مشارکت در انجامدادن اقدامات پیشگیرانه در برابر سوانح طبیعی با روش توصیفی- پیمایشی و با ابزار پرسشنامه پرداخته شده است. به منظور سنجش هدف و تحلیل داده ها، از آزمون های تی تک نمونه ای، همبستگی پیرسون، آزمون رگرسیون خطی، و آزمون تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شده است. پژوهش حاضر به لحاظ ماهیت کاربردی و از لحاظ نوع تحقیقات توصیفی- تحلیلی است. بر اساس نتایج به دست آمده، در منطقه مورد مطالعه میزان تمایل روستاییان به اقدامات پیشگیرانه پایین تر از سطح متوسط است. در حالی که سطح انتظارات مردم از دولت در برابر سوانح طبیعی بسیار بالاست. همچنین، ضمن تایید ارتباط بین این دو متغیر، تاثیرگذاری متغیر انتظارات روستاییان از دولت بر عدم تمایل جوامع محلی به اقدامات پیشگیرانه در برابر سوانح طبیعی با میزان ضریب ۳۸ درصد تبیین و تایید میشود. از سویی، بر اساس نتایج بهدستآمده، تمایل به اقدامات پیشگیرانه در بین روستاییانی که واکنش ترجیحی آنها در برابر سوانح بر اساس مستندات و آرشیو تجربه آنهاست بیشتر از سایر روستاییان است.

کلیدواژه ها:

تمرکززدایی ، جوامع محلی ، سوانح طبیعی ، شهرستان نیشابور ، مدیریت ریسک