مدلسازی و پیش بینی عناصر اقلیمی دما و بارش (مطالعه موردی: ایستگاه سینوپتیک اهر)

امروزه تغییر اقلیم از چالش های جدی جوامع بشری و محیط زیست تلقی شده و سبب ایجاد ناهنجاری در سیستم اقلیم کره زمین گردیده است. بر اساس ارزیابی دانشمندان افزایش میانگین دمای جهانی امری اجتناب ناپذیر است. در این پژوهش به بررسی عناصر اقلیمی دما و بارش ایستگاه سینوپتیک اهر برای دوره های آینده نزدیک (۲۰۲۶-۲۰۴۵)، آینده میانی (۲۰۴۶-۲۰۶۵) و آینده دور (۲۰۶۶-۲۰۸۵) با استفاده از خروجی های مدل تغییر اقلیم CanESM۲ بر پایه RCP۲.۶, RCP۴.۵ و RCP۸.۵ با مدل ریزمقیاس نمایی SDSM و نیز به بررسی روند سالانه این تغییرات با استفاده از آزمون من _ کندال پرداخته شد. براساس خروجی مدل مشخص شد که در آینده نزدیک بارش در ماه های فوریه و نوامبر و در دو دوره آینده میانی و دور در ماه اکتبر بیشترین میزان کاهش و برای ماه های آوریل، می و آگوست افزایش بارش اتفاق خواهد افتاد. به طور میانگین دمای کمینه ۳۸/۰ درجه سلسیوس، دمای متوسط ۵۲/۰ درجه سلسیوس و دمای بیشینه ۸۲/۰ درجه سلسیوس افزایش خواهد یافت. براساس نتایج آزمون من_کندال روند سالانه بارش در آینده کاهشی، دمای متوسط در سه سناریو دارای روند افزایشی و معنادار و عناصر دمایی (دمای کمینه، متوسط و بیشینه) در RCP۸.۵ افزایشی و معنادار خواهد بود.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، سناریوها ، ریزمقیاس نمایی ، مدلCanESM۲