آینده پژوهی حکمروایی خوب شهری با تاکید بر الگوی اسلامی

حکمرانی خوب ایده ای است که به دنبال ناکارآمدی سازوکارهای پیشین توسعه مطرح شد. درواقع، این ایده به دنبال آن است که دولتها و به طورکلی ساختار اداری و سیاسی را به سمتی هدایت کند که کمترین فساد و آسیبهای درونی که معمولا باعث تضعیف دستگاه های مدیریتی و سیاسی میشود بروز کند. این ایده با سازوکارهایی همچون پاسخگویی بیشتر در بدنه دولت، قانون محوری، عدالت جویی، مشارکت جویی و کارایی و اثربخشی و...، گرچه دیرزمانی نمیگذرد که به عنوان یک نگرش جدید مدیریتی مطرح شده است، تا کنون مباحث زیادی را پیرامون خود برانگیخته و اندیشمندان بسیاری را به تحقیق و اظهارنظر دراین باره واداشته و به یکی از مهمترین و جذاب ترین مفاهیم در علوم اجتماعی، به ویژه مدیریت دولتی، مبدل شده است. در این راستا با افزایش تغییرات و دگرگونی ها، اتکا به روش های برنامه ریزی مبتنی بر پیش بینی، جوابگوی نیاز مدیریت های کلان کشور نبوده و سا یه سنگین عدم قطعیت ها و ظهور رویدادهای ناپیوسته و شگفت انگیز، وضعیت را به گونه ای دگرگون کرد که پیشبینی آینده در دنیای پرتحمل برای برنامه ریزان، امری مشکل به نظر میرسید. عدم توانایی در پیش بینی دقیق آینده و همچنین پیچیدگیهای ناشی از تغییرات روزافزون باعث شده تا محققان از قابلیت های دانش نوظهور آینده پژوه ی بهره برده و آینده پژوهی را وارد بطن فعالیت های برنامه ریزی و پیش بینی تحولات کنند. لذا در این پژوهش پیشران های کلیدی موثر بر حکمرانی خوب شهری با تاکید بر الگوی اسلامی آن مورد بررسی قرار میگیرد.

کلیدواژه ها:

حکمروایی ، آینده پژوهی ، الگوی اسلامی