فرسودگی شغلی میانسالی: یک رویداد تحولی بالقوه

در این پژوهش میزان و عوامل ایجادکننده فرسودگی شغلی دوره میانسالی و مشاغل خدمات انسانی مورد بررسی قرار گرفت. ۱۴۷۳ نفر از افراد میانسال شاغل در بنیاد شهید و امور ایثارگران کشور از هشت استان به روش نمونه‎برداری تصادفی طبقه‎ای انتخاب شدند و پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی، سیاهه فرسودگی شغلی مزلاچ (مزلاچ و جکسون، ۱۹۸۱) و سیاهه محقق ساخته عوامل فرسودگی شغلی را تکمیل کردند. نتایج نشان دادند که ۴۷ درصد از نمونه پژوهش به فرسودگی شغلی بالا، ۲۴ درصد به فرسودگی شغلی متوسط و ۲۹ درصد فرسودگی شغلی پایین دارند. تفاوت بین سطوح مختلف فرسودگی شغلی افراد در تمامی عوامل فرسودگی شغلی معنادار بود. تفاوت بین افراد دارای سنوات خدمت زیاد و کم در زیرمقیاس‎های فرسودگی شغلی (خستگی هیجانی، شخصیت‎زدایی و فقدان تحقق شخصی) معنادار بود، اما در مقیاس کلی فرسودگی شغلی تفاوت معنادار وجود نداشت. از بین عوامل فرسودگی شغلی اثر اضافه بار شغل، مهارگری، پاداش‎ها و نظام ارزش‎ها بر میزان فرسودگی شغلی معنادار بود. تلویحات این یافته‎ها در رابطه با پیشگیری و درمان فرسودگی شغلی میانسالی به منزله یک رویداد بالقوه در خلال فرایند تحول روان شناختی در بافت‎های حرفه‎ای انسانی مورد بحث قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

تحول روان شناختی ، فرسودگی شغلی ، میانسالی