شیوع اختلال یادگیری ریاضی در دوره ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان شیوع اختلال یادگیری ریاضی در دانش آموزان دوره ابتدایی استان قم در سال تحصیلی ۱۳۸۶–۱۳۸۵ انجام شد. بدین منظور ۳۲۸۲ دانش آموز پایه های سوم، چهارم و پنجم ابتدایی مناطق هفت گانه آموزشی استان به روش نمونه برداری سهمیهای انتخاب شدند و به آزمونهای تشخیصی اختلال ریاضی (ملک پور، ۱۳۷۳؛ فرامرزی، ۱۳۷۵) پاسخ دادند. وضعیت بینایی و شنوایی دانش آموزان بر مبنای پرونده سلامت آنها بررسی و ماتریسهای پیشرونده ریون (ریون، ۱۹۵۶ نقل از ازخوش، ۱۳۷۹) در مورد دانش آموزانی که نمره پایین تر از نقطه برش گرفته بودند، اجرا شد و بر این اساس دانش آموزان با نمره هوش پایینتر از هنجار یا دارای مشکل بینایی یا شنوایی از نمونه حذف شدند. یافتههای پژوهش نشان دادند که شیوع اختلال یادگیری ریاضی در نمونه پژوهش با میزان شیوع گزارش شده در DSM-IV-TR تفاوت معنادار داشت و میزان شیوع آن در استان قم بالاتر از ملاک مورد نظر بود. میزان شیوع اختلال برحسب جنس تفاوت معنادار نداشت اما شیوع آن در مناطق مختلف آموزشی متفاوت بود: منطقه ۴ با نواحی ۱، ۲، ۳ و ۶ تفاوت معنادار نشان داد و منطقه ۱ با ۶ متفاوت بود. استلزام های حاصل از نتایج پژوهش در رابطه با پیشگیری، ارزیابی و تشخیص اختلال و مداخله گری مورد بحث قرار گرفتند. 

کلیدواژه ها:

اختلال یادگیری ریاضی ، دوره ابتدایی ، همه گیری شناسی