نظریه همگرایی، وابستگی فضائی و رشد منطقهای
محل انتشار: فصلنامه تحقیقات اقتصادی، دوره: 41، شماره: 6
سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 278
فایل این مقاله در 38 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JTET-41-6_002
تاریخ نمایه سازی: 19 آبان 1400
چکیده مقاله:
تاریخچه مطالعات تجربی مربوط به رشد و توسعه در نظام جدید اقتصاد جهانی، بهطور گسترده نشان می دهد که یک کشور در فرایند رشد اقتصادی خود نخست، تحت تاثیر موقعیت مکانی- جغرافیایی، شرایط داخلی و توانمندی های خود و سپس تحت تاثیر عملکرد کشورهای مجاورش قرار می گیرد. در این مقاله، با استفاده از اقتصاد سنجی فضایی و ابعاد جغرافیایی در قالب چند مدل رشد، نظریه "همگرایی" را بررسی و بهدلیل عدم کارایی روشهای مرسوم OLS در نادیده گرفتن آزمونهای ناهمسانی فضایی و وابستگی های فضایی از روش غیر پارامتریک حداکثر درستنمایی متمرکز استفاده میشود. استفاده از روش های اقتصاد سنجی فضایی و ماتریس وزنی فواصل بین کشورها، اثرات سرریز و روابط فضایی موجود میان کشورها را شفاف تر نموده و نشان داده می دهد که به رغم وجود اثرات متقابل مثبت بهدلیل وجود روابط و ویژگیهای شدید تر دیگر غیر از بعد مسافت و مجاورت مانند عوامل و روابط اقتصادی و اجتماعی، این نظریه از نظر آماری چگونه بی معنا و انکار می شود. در نتیجه لزوم وجود خط مشی های سیاسی دیگر در جهت پایه گذاری همکاری های نزدیکتر استراتژیک برای حل مسایل منطقه ای از قبیل ایجاد بازار مشترک و انتخاب کشور (کشورهایی) بهعنوان هسته یا قطب توسعه برای ایجاد همگرایی بهطور تصنعی، یک ضرورت قابل توجیه میشود. به منظور کاربرد و کارکرد نظریه، دادههای ۳۸ کشور از ۵۷ کشور عضو کنفرانس اسلامی (OIC) در دو دهه یعنی بین سالهای ۱۹۸۰ و ۲۰۰۰ (و با استفاده از زبان برنامه نویسی MATLAB) در قالب چند مدل متفاوت فضایی، تحلیل و تفسیر میشود. طبقهبندی JEL R۵۸, R۱۱:
کلیدواژه ها:
اتو (خود) رگرسیون فضایی (مدل وقفه فضایی SAR) ، رگرسیون وزنی جغرافیایی ، سرریز و کشورهای عضو کنفرانس اسلامی ، سرعت همگرایی ، ضریب همگرایی ، مدل خطای فضایی
نویسندگان
اسرافیل کسرایی
دانشیار دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران