تحلیل ژئوپلیتیکی عوامل هم گرایی و واگرایی در جهان اسلام

ساختار فضایی- جغرافیایی جهان اسلام که از جنوب شرق آسیا تا غرب افریقا و جنوب شرق اروپا امتداد یافته است، شامل بیش از پنجاه کشور می­شود که حدود ۲۲ درصد خشکیهای جهان را تشکیل می دهند. این ساختار فضایی- جغرافیایی، شامل عوامل متعدد هم گرا نظیر تهدید مشترک، منافع مشترک و متقابل و ارزشهای مشترک و تجانس ساختاری می­شود، که زمینه ی پیوند بین کشورهای جهان اسلام را فراهم آورده است؛ از سوی دیگر در این ساختار فضایی جغرافیایی عوامل واگرای متعددی نظیر تفاوت فرهنگی، قومی، مذهبی و زبانی، در کنار اختلافات سرزمینی و مرزی و رقابت­های منطقه­ای نیز وجود دارد که سبب شده است گسیختگی و واگرایی بین کشورهای جهان اسلام را به وجود آید. با بررسی های صورت گرفته در این مقاله و تحلیل وضعیت و شواهد موجود در جهان اسلام به این نتیجه می رسیم که نیروهای ژئوپلیتیکی واگراساز نسبت به نیروهای هم گراساز از اهمیت و وزن بیشتری برخوردارند. به طوری که، در این رابطه چنین به نظر می­رسد که عوامل و متغیرهای اصلی واگرایی در جهان اسلام، جنبه­ی ژئوپلیتیکی داشته و رقابت بر سر گسترش حوزه ی نفوذ در مقیاس­های مختلف محلی، منطقه­ای، ملی و فراملی، نقش عمده­ای را در این زمینه ایفا می­کند. مقاله ی حاضر سعی دارد با رویکردی توصیفی- تحلیلی به تبیین ژئوپلیتیکی نیروهای هم گراساز و واگراساز در جهان اسلام بپردازد و با طبقه­بندی این عوامل، زمینه را برای شناخت بهتر آن­ها فراهم سازد.

کلیدواژه ها:

جهان اسلام ، هم گرایی ، واگرایی (سیرکولاسیون) ، ژئوپلیتیک