بررسی معناشناسی در زمانی واژه «عفو» در قرآن کریم ودیوان زهیر بن ابی سلمی

یکی از شاخه های معناشناسی، معناشناسی در زمانی می باشد که به بررسی تغییرات وتحولات معنای واژگان در طول زمان می پردازد. پژوهش حاضر درصدد تبیین جایگاه معنایی واژه «عفو» در قران کریم ودیوان زهیرین ابی سلمی به شیوه ی معناشناسی در زمانی می باشد. لذا ابتدا به بررسی این واژگان در دانشنامه ها وقاموس های عربی پرداختیم و پس از آن به بررسی آن ها در دوره ی جاهلی به صورت کلی و با تکیه بر دیوان زهیر به طور خاص و دردوره ی اسلامی و پس از آن با استناد به قرآن کریم و با تکیه بر کتاب های حدیث می پردازیم. دراین پژوهش از روش توصیفی - تحلیلی استفاده شده است. و نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که بیشترین بار معنایی واژه مذکور در این پژوهش دردوره ی جاهلی، از بین رفتن و محو شدن اثر می باشد هر چند که با توجه به بافت و ساختار جمله واشعار جاهلی دارای معنای دیگری نیز می باشد حال آنکه همین واژه در عصر نزول قرآن و پس از آن دارای وجوه معنایی متعدی می باشد که درک و دریافت معانی حقیقی آن با تکیه بر ساختار ایات مبارکه ی قرآن و بافت و سیاق آن امکان پذیر می باشد و بیشترین معنایی که در قرآن کریم درباره ی این واژه آمده است همان معنای حقیقی کلمه یعنی «عفو و بخشش» بی انتهای خداوند می باشد.

کلیدواژه ها:

معناشناسی ، درزمانی ، قرآن ، شعر زهیر ، عفو