برآورد فرسایش و رسوب حوضه آبخیز تنگ کنشت با مدل های تجربی MPSIAC و EPM به کمک GIS

حوضه مورد بررسی در شمال شهر کرمانشاه قرار گرفته است.‎ مساحت حوضه ۱۴۳۴۸ هکتار، حداکثر ارتفاع آن ۳۳۰۰ و حداقل آن ۱۴۰۰ متر می باشد. بر اساس طبقه بندی اقلیمی به روش آمبرژه و دمارتن،‎ اقلیم حوضه از نوع مرطوب و پوشش زنده گیاه در آن از ۲۵ تا ۵۵ درصد متغیر است. بر اساس مطالعات قابلیت اراضی و خاک شناسی، چهار تیپ اصلی اراضی کوهستانی، تپه ای، آبرفت های باد بزنی شکل سنگ ریزه دار و دشت های دامنه ای در حوضه مشخص شده اند. در این پژوهش لایه های مربوط به مدل های ( MPSIAC (Modified Pasific Southwest Inter Agency و ( EPM ( Erosion Potential Method  ابتدا در محیط نرم افزار Autocad اصلاح شدند و سپس با استفاده از نرم افزار Arc-Info برای لایه های اطلاعاتی توپولوژی ساخته شد. بعد از انجام این مراحل عملیات مدیریتی و انطباق لایه ها به وسیله نرم افزار Arc-Veiw انجام شد. بر اساس روش MPSIAC، میزان فرسایش سالانه حوضه ۷/۱۰۰۲ m۳/km۲ و بر اساس روش EPM این مقدار ۲/۱۷۳۹ m۳/km۲ به دست آمد. هم چنین میزان رسوب سالانه در روش MPSIAC و EPM به ترتیب برابر با ۸/۳۰۷ m۳/km۲ و ۷/۵۲۱ m۳/km۲ محاسبه شد. کلاس فرسایشی مدل MPSIAC متوسط و کلاس فرسایشی مدل EPM در گروه شدید قرار گرفت که با مشاهدات صحرایی چندان منطبق نبود. با توجه به تحقیقات صورت گرفته مدل MPSIAC، نتایج بهتری را نسبت به مدل EPM ارائه می کند.  

کلیدواژه ها:

Erosion ، Sedimentation ، MPSIAC ، EPM ، GIS. ، فرسایش ، رسوب ، GIS ، EPM ، MPSIAC