«تروریسم» از دیدگاه حقوق بین الملل با تاکید بر حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱

اعمال و روش های تروریستی نقض آشکار اصول و مقاصد سازمان ملل متحد تلقی می شود و تهدیدی جدی علیه صلح و امنیت بین­المللی است. با این حال هنوز در جامعه جهانی در مورد تعریف تروریسم اجماع وجود ندارد. بدون وجود تعریفی جامع و جهانی از این جرم، نمی توان به یک نظام دائمی و منسجم جلوگیری از تروریسم دست یافت. به رغم کاستی ها، نتایج مبارزه با تروریسم چشمگیر است. تاکنون بیش از ده کنوانسیون برای جلوگیری و سرکوب اعمال مختلف تروریستی به تصویب کشورها رسیده است و مجموعه­ای از اسناد بین­المللی وجود دارد که مطابق با آنها دولت­ها متعهد به مبارزه با تروریسم هستند. از جمله این اسناد می­توان به کنوانسیون مبارزه با تامین مالی تروریسم ۱۹۹۹ و قطعنامه الزام­آور شماره ۱۳۷۳ مورخ ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۱ شورای امنیت اشاره کرد. شورا با تصمیمات خود تاکنون حوزه کنوانسیون های یاد شده را توسعه داده است. به رغم این که حقوق بین­الملل کیفری تعهدات متعددی را بر کشورها تحمیل می­کند در این زمینه هنوز جای پیشرفت زیادی وجود دارد. از یک طرف مبارزه با تروریسم نباید سبب نقض آزادی های مدنی افراد شود و از طرف دیگر، آزادی های مذکور نباید به نحوی تفسیر شوند که کلیه اقدامات امنیتی بین­المللی ضد تروریستی را متوقف نمایند. انجام اصلاحات در حقوق داخلی و قوانین بین­المللی برای پاسخ گو نمودن بیشتر آنها در مقابل چالش­های جدید، بدون آن که ماهیت حقوق و حکومت قانون خدشه­دار گردد، در توسعه سازنده جنبش بین­المللی ضد تروریسم موثر است. منطبق ساختن قوانین داخلی کشورها با کنوانسیون ها و پروتکل­های بین­المللی و پیوستن تمامی کشورها به آنها، بالا بردن سطح آگاهی مردم در مورد تروریسم و مبارزه با آن و سرکوب جرایم مرتبط با تروریسم، از اقدامات ضروری است که باید صورت گیرد. 

کلیدواژه ها:

حقوق بین الملل ، تروریسم ، ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ ، جرایم سازمان یافته ، سازمان ملل متحد